حسین یوسفی - دانشیار گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران
فرهاد محبتی - مدیریت ترویج دانش و امور بین الملل، مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، شهرداری تهران
سعید شاه حسینی - مدیریت فناوری اطلاعات و مرکز اسناد، مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، شهرداری تهران
مهسا موسوی - کارشناس ارشد گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران
صدیقه احمدی - کارشناس ارشد برنام هریزی شهری منطقه ۲۱، شهرداری تهران

به کارگیری انرژیهای نو و تجدیدپذیر بویژه انرژی خورشید، این منبع لایزال الهی به دلیل دریافت آسانتر و در دسترس بودن آن، در طی سالهای اخیر بیشتر مورد توجه دانشمندان و دانشجویان مرتبط با رشتههای انرژی قرار گرفته است. روشهای گوناگونی برای استفاده از این انرژی پاک و لایزال الهی وجود دارد، اما گرمکردن آب با استفاده از آبگرمکنهای خورشیدی، شاید از آسانترین و اقتصادیترین روشهای موجود باشد. در این تحقیق با در نظر گرفتن تورم و ارزش زمانی سرمایه، بررسیهای اقتصادی برای دوره بازگشت سرمایه جایگزینی آبگرمکنهای خورشیدی به جای انواع گازی آن در ساختمانهای مسکونی شهر تهران صورت گرفته است. در ابتدا تحلیل اقتصادی با در نظرگرفتن پرداخت همه هزینههای جایگزینی توسط ساکنان در یک ساختمان مسکونی بررسی گردید. سپس اجرای طرح جایگزینی آبگرمکنهای خورشیدی توسط دولت از طریق سوبسید وزارت نیرو محاسبه شد. پس از بررسی استراتژیهای مختلف جایگزینی آبگرمکنهای خورشیدی به جای آبگرمکنهای گازی موجود و با توجه به اهمیت بحثهای اقتصادی و محیطزیستی، جایگزینی آبگرمکنها توسط شهروندان به دلیل مسائل مالی و طولانی بودن دوران بازگشت سرمایه (سال نهم)، در عمل غیرممکن است. از سوی دیگر با توجه به کاهش تولید آلایندههای هوا و گازهای گلخانهای (به ویژه ۲CO) و توانایی صادرات گاز صرفه جویی شده به کشورهای همسایه، استراتژی پرداخت هزینههای اولیه توسط وزارت نیرو دارای صرفه اقتصادی میباشد.

آبگرمکن خورشیدی, اقتصاد, محیط زیست, بازگشت سرمایه