اکبر حسن پور - استادیار ،گروه مدیریت منابع انسانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
یوسف وکیلی - استادیار گروه مدیریت منابع انسانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، ایران، تهران
سعید جعفری نیا - استادیار گروه مدیریت منابع انسانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، ایران، تهران
اسماعیل خرم - دانشجوی دکتری مدیریت رفتار سازمانی، دانشگاه خوارزمی، ایران، تهران (نویسنده مسئول)

یکی ­از مولفه­های اساسی و مهم در روابط متقابل بین رهبر و پیرو، اعتماد به سبک رهبری مافوق است. لذا هدف پژوهش حاضر، تعیین اولویت اثر هر یک از سبکهای رهبری بر اعتماد به رهبر و بررسی پیامدهای حاصل از نقش میانجی اعتماد از طریق فراتحلیل پژوهش­های موجود در این زمینه است. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و از منظر ماهیت داده­ها کمی است. جامعه آماری پژوهش شامل ۲۵۷ مقاله معتبر داخلی و خارجی بوده که ۷۶ مورد آن­ با استفاده از روش قضاوتی وارد فراتحلیل شد و برای تحلیل آن­ها از نرمافزار CMA۲ استفاده گردید. نتایج تحلیل نشان داد که از بین ۱۱ سبک رهبری شناساییشده ­و اثرگذار بر اعتماد به رهبر، بیش­ترین اندازه اثر مربوط به: رهبری توانمندساز (۸۸۹/۰)، رهبری تطبیقی (۸۳۵/۰)، رهبری اصیل (۷۸۰/۰) و رهبری اخلاقی (۷۰۴/۰) بود. رهبری تحول­آفرین (۶۷۳/۰)، ­خدمتگزار (۶۲۲/۰)، مشارکتی (۶۱۳/۰)، توزیع­شده (۴۸۰/۰)، کاریزماتیک (۴۳۰/۰)، پدرسالارانه (۲۹۰/۰) و تبادلی- عملگرا (۲۳۴/۰) در اولویت بعدی قرار دارند. همچنین نتایج فراتحلیل نشان­ داد که اعتماد به رهبر، به­واسطه ایفای نقش میانجی خود در رابطه با سبک رهبری، از اهمیت برخوردار است و  از بین۲۳ متغیر تاثیرپذیر از اعتماد به رهبر، بیشترین اندازه اثر مربوط به: ادراک اثربخشی رهبر(۷۰۱/۰)، تعهد عاطفی سازمانی(۶۵۴/۰)، احساس پتانسیل بالای تیمی(۶۲۶/۰) ،پذیرش و ظرفیت تغییر سازمانی(۵۲۶/۰) و بهزیستی روانشناختی(۵۰۵/۰) بود.

کلیدواژه: اعتماد میان فردی, اعتماد به رهبر, سبک رهبری, فراتحلیل