فیروز جعفری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
حجت محمدی ترکمانی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
زهرا رسول زاده - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

مفهوم زیستپذیری در کنار پایداری و بهعنوان یک شعار در گفتمان عمومی و برنامهریزی پدید آمده است. برنامهریزان و سیاستگذاران در رابطه با ایجاد و یا حفظ شهرها، به مفهوم زیستپذیری بهعنوان یک اصل راهنما برای سرمایهگذاری و تصمیمگیری و شکل دادن به محیط اجتماعی، اقتصادی، فیزیکی و بیولوژیکی شهری استناد میکنند و زیست پذیری را استاندارد زندگی و مطلوبیت کلی زندگی مردم در یک سکونتگاه مانند شهر میدانند. این مفهوم ابعاد و شاخصهای متنوعی را دارا میباشد و با آنها موردسنجش قرار میگیرد. پژوهش حاضر نیز با هدف ارائه تحلیلی از عوامل تاثیرگذار در زیستپذیری در منطقه ۸ کلانشهر تبریز انجام شده است که بامطالعه مبانی و منابع موجود به تدوین مدل زیستپذیری برای محدوده موردمطالعه اقدام نمود. سپس با استفاده از نظرات ساکنان منطقه به آزمون مدل و در نهایت ارائه مدل نهایی با استفاده از تحلیل عاملی تائیدی مرتبه دوم پرداخته است. نتایج نشانگر این است که ۸ مولفه اصلی با ۴۱ متغیر اجزای مدل را تشکیل میدهند. کیفیت زیرساختها با بار عاملی ۸۸/۰ مهمترین بعد و امکانات بهداشتی درمانی با بار ۲۳/۰، کماهمیتترین بعد در برقراری زیستپذیری باشند. بنابراین بر اساس نتایج بهدستآمده میتوان اذعان نمود که برای رسیدن به زیستپذیری مطلوب و حفظ آن باید به تقویت مولفههای تاثیرگذار بهدستآمده بهصورت جامع پرداخته شود.

زیست پذیری, تحلیل عاملی تائیدی مرتبه دوم, منطقه ۸ کلاشهر تبریز