تاثیر بافر شیمیایی و باکتری مگاسفرا السدنی- مخمر بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی شکمبه و کبد بره ‏های پرواری عربی تغذیه شده با جیره ‏های پرکنسانتره

تاثیر افزودنی‏های تنظیم کننده‏ pH شکمبه بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی بافتهای شکمبه-نگاری و کبد با استفاده از بیست و چهار راس بره نر عربی سه تا چهار ماهه با وزن ۳/۱۵± ۲۳/۹کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار در یک دوره آزمایشی ۷۷ روزه بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‏ شاهد؛ جیره شاهد + بافر بی‏کربنات سدیم؛ جیره شاهد + باکتری مگاسفرا السدنی و مخمر ساکارومایسس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. در پایان آزمایش برهها کشتار شدند و از کبد و دستگاه گوارش آنها نمونه گیری شد. ضخامت کل دیواره شکمبه-نگاری در برههای دریافت کننده‏ بافر بیشتر از گروه شاهد بود (۰/۰۵>P). ضخامت بافت پوششی شکمبه-نگاری در برههای دریافت کننده‏ بافر و باکتری–مخمر کمتر از گروه شاهد بود (۰/۰۵>P). ضخامت پرز شکمبه-نگاری در برههای شاهد از سایر تیمارها بیشتر بود (۰/۰۵>P). ضخامت لایه عضلانی نگاری در برههایی که بافر دریافت کردند از سایر گروهها بیشتر بود (۰/۰۵>P). هپاتیت پری پورتال بطور خفیف در کبد برههایی که باکتری-مخمر دریافت کردند، دیده ‏شد.  بر اساس نتایج این آزمایش، مصرف عوامل تنظیم کننده‏ی pH، بهویژه باکتری-مخمر، در برههای تغذیه شده با مقادیر زیاد مواد متراکم از نظر هیستوپاتولوژی، آسیب‏های بافتی در شکمبه-نگاری و کبد را کاهش و ساختار بافتی شکمبه-نگاری را بهبود میبخشد.

Keywords:

آسیبهای بافتی , بافت پوششی , پرز شکمبه , لایه عضلانی , هپانیت پری پورتال