ارزیابی اثرات ملاتونین بر خستگی و تغییرات سطوح سرمی اینترلوکین۶ ناشی از شیمی درمانی و پرتودرمانی ادجوانت در زنان مبتلا به سرطان پستان: کارآزمایی بالینی

مقدمه: خستگی ناشی از سرطان یکی از عوارض شایع و ناتوان کننده سرطان پستان است. مشاهده شده که بیماران سرطانی سطوح پایین‏تری از ملاتونین را دارند و بین ملاتونین و اینترلوکین۶ با خستگی بیماران سرطانی ارتباط وجود دارد. از این رو هدف این مطالعه ارزیابی ارتباط مصرف ملاتونین در بیماران سرطان پستان با خستگی و سطوح سرمی اینترلوکین۶ می‏ باشد. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تاثیر داروی ملاتونین بر کاهش خستگی ناشی از شیمی ‏درمانی و پرتودرمانی ادجوانت در ۷۴ زن مبتلا به سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت. گروه مداخله (۳۸ نفر) بیماران داروی ملاتونین را از ۱ هفته قبل از شروع درمان ادجوانت به‏ صورت ongoing طی درمان و پس از آن و تا بعد از زمان نمونه گیری خون ادامه دادند تا زمانی‏ که سرطان پستان مجددا پیشرفت کند (هر شب ۶ گرم) و گروه کنترل (۳۶ نفر) همزمان پلاسبو دریافت نمودند. نمره خستگی هر دو گروه قبل و پس از درمان با پرسشنامه BFI و اینترلوکین۶ سرم پس از درمان به روش الیزا ارزیابی و مقایسه شد. یافتهها: میانگین سن بیماران در گروه مداخله و کنترل به ‏ترتیب ۷۹/۱۰±۴۷/۵۰ و ۵۵/۱۰±۰۰/۴۶ سال بود (۲۲۳/۰P=). پس از مداخله، در گروه درمان دارویی ملاتونین و پلاسبو به‏ ترتیب، میانگین نمره خستگی ۸۶/۱۵±۱۶/۲۵ و ۵۷/۴±۶۱/۵۲ (۰۰۱/۰P<) و میانگین اینترلوکین۶ در گروه مداخله و کنترل به ترتیب ۱۹/۰±۰۶۳/۰ و ۱۳/۰±۰۶۸/۰ بود (۷۲۱/۰P=). نتیجهگیری: تجویز داروی خوراکی ملاتونین در زنان مبتلا به سرطان پستان تحت پرتودرمانی و شیمی‏ درمانی ادجوانت به طور معناداری خستگی آنان را کاهش می‏ دهد اما بر سطح سرمی اینترلوکین۶ تاثیر ندارد.

Keywords:

Breast Cancer , Fatigue , Melatonin , IL-۶ , سرطان پستان , خستگی , ملاتونین , اینترلوکین۶