عادل بخشی بالکانلو - دانشجوی دکترای ،گروه هنرو معماری، واحد سنندج،دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران
صلاحالدین مولانایی - استادیار معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه کردستان، کردستان، ایران
قادر بایزیدی - استاد یار، گروه هنر و معماری، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی ، سنندج، ایران

تعامل سازه و معماری تاثیرات بصری و کارکردی مختلفی را در فضای کالبدی ایجاد میکند. به بیانی، نحوه رابطه این دو می-تواند در برگیرنده پتانسیلها (و گاهی ضعفهایی) تاثیرگذار بر کیفیت نهایی فضا باشد. فرم اسکلت سازه بیشک با فرم ساختمان حامل آن ارتباطی تنگاتنگ دارد. هدف این مقاله، تاثیرات متقابل سازه و معماری در معماری نوین کشورهای درحال توسعه با تاکید بر منطقه خاورمیانه از منظر معماری بیونیک در راستای ارتقا کیفیت کالبدی فضا است. از این رو طراحی ساختمان تعیین فرم کلی آن به نوعی طراحی سازه نیز هست. با وجود این، رابطه میان طراحی سازه و طراحی معماری میتواند فرمهای گوناگونی به خود بگیرد. مفاهیم معماری و سازه و نحوه تعامل و تاثیرات متقابل آنها و همچنین معماری نوین هزاره سوم، مفاهیمی هستند که در این تحقیق مورد بحث و بررسی قرار گرفتهاند و نتایج آنها مورد استفاده پژوهشی قرار گرفته است. در این مقاله از روش ترکیبی( توصیفی وتحلیلی- ترکیبی- تاریخی) و مطالعه و بررسی کتابخانهای استفاده و گردآوری و تجزیه و تحلیلها نیز از طریق مطالعات کتابخانهای صورت گرفت. سوال اصلی پژوهش این است که شاخصها و اصول معماری بیونیک در معماری نوین به چه صورت میباشد؟ نتایج این مقاله نشان داد که بیونیک در حقیقت وسیلهای خلاق برای دست یافتن به هدف پایداری بطور موثر و کارآمد میباشد. تمام ساختمانها و فرآیندهای طبیعت را میتوان پایدار دانست چرا که آنها بطور نامحدود برای هزاران سال برقرار ماندهاند. روزانه، انسانها و مخلوقات آنها بطور منفی بر محیط تاثیر میگذارند.

ارتباطات معنایی, سازه, معماری, معماری نوین, معماری بیونیک