فرشته فتحی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

کوروش هخامنشی، سرداری عدالت گستر بود که در امپراتوریش صلح، دوستی، امنیت و آزادی حکمروایی می کرد. در عصری که پادشاهان با غارتگری، کشتن مردم و سوزاندن شهرها به قدرت دست می یافتند، کوروش با برقراری آرامش، ایجاد نظم و امنیت و مدارا با ملل مختلف باعث شد مردم با رغبت به او بپبوندند. محبوبیت و اقتدار وی برآمده از سلوک انسانی، روحیه گذشت، آزاداندیشی و خردمندی اوست. کوروش به جای ستیز و ویرانگری، صلح و دوستی را برتری داد. کارگزارانی امین و متعهد به کار گرفت. به مردم آزادی دینی و اجتماعی داد. از آنجا که پایبند آموزه های دینی بود، در راستای ارزش های الهی رفتار می کرد و از هرگونه ستم و جفاگری خودداری نمود. بیراه نیست که منشور وی اساس حقوق بشر قرار گرفته است. معتبرترین نویسندگان تاریخ، کوروش را به نیکی ستوده اند و از او به عنوان شخصیتی بی همتا یاد کرده اند. این مقاله با استناد به منابع ایرانی و غیر ایرانی به بررسی شیوه رفتار و کشورداری و راز جهانی شدن کوروش می پردازد که با صلح و دوستی- طرحی نو- بنا نهاد و همه ملل با رغبت به او پیوستند.

کوروش، صلح و دوستی، کشورداری، دین