ایجادشبکه امن شهری رهیافتی جهت کاهش آسیب پذیری در مواقع بحران مطالعه موردی: کلانشهر تهران

یکی از معضلاتی که همواره و در طی قرون متمادی زندگی جوامع انسانی را مورد تهدید قرار داده و می دهد وقوع بلایا و سوانح طبیعی است که درصورت عدم آگاهی و آمادگی صدمات متعددی را به ابعاد مختلف زندگیانسان ها اعم از حوزه های سکونتی، اقتصادی زیست محیطی روانشناختی و ... وارد خواهد نمود یکی ازتاثیر پذیرترین این حوزه ها در مواجهه با سوانح طبیعی بافت کالبدی سکونت گاههاست پس از وقوع چنین سوانحی محل سکونت انسان ها با درجات مختلفی از اسیب های کالبدی مواجه می گردد و گاه انسان ها را در تامین اساسی ترین نیازهایشان از جمله تامین سرپناه مناسب دچار مشکل می نماید این امر به ویژه در کشورهای در حال توسعه که به دلیل داشتن اقتصادی وابسته و زیرساختهای ضعیف فاقد کیفیت کالبدی لازم هستند محسوستر می باشد یکی از شهرهای ایران که بیش از سایر شهرها با این مشکل روبرو است کلانشهر تهران است که از یک سو به علت موقعیت جغرافیایی و قرارگرفتن برروی گسلهای فراوان و از سوی دیگر به علت تراکم جمعیتی زیاد تعدد و وسعت بافتهای فرسوده و ناپایدار تمرکز قدرت سیاسی اقتصادی کشور و نیز نقش استراتژیک این کلانشهر در تعاملات منطقه ای و بین المللی ضرورت برنامه ریزی برای مواجه مطلوبتر با بحران زلزله احتمالی دراین شهر انکار ناپذیر است.

Keywords:

شبکه امن شهری , زلزله , مدیریت بحران , تهران