بررسی فرایند فضایی- زمانی برج باغ های شهر تهران

باغ های شهری به عنوان ریه های شهر، یکی از مهم ترین گنجینه های شهری و منابع محیط زیستی به شمار می روند. در سالیان اخیر سرمایه ای شدن زمین و سودجویی ناشی از آن سبب گردید که باغات شهر به عنوان زمین های مناسب برای ساخت ساز مورد تخریب قرار گیرند. همچنین با وجه قانونی گرفتن با مصوبه برج باغ ها این آسیب بیش از پیش گسترش یافت. این پژوهش بررسی فرایند فضایی-زمانی برج باغ های شهر تهران و بررسی روند قانونی آن در طی سال های مختلف می باشد. پژوهش حاضر از نوع هدف کاربردی- توسعه ای می باشد و با روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است که پس از تشریح مفاهیم به روش کتابخانه ای و اسنادی، با استفاده از اطلاعات سامانه شفافیت شهرداری تهران صورت گرفته است. روش پژوهش استفاده از آمار فضایی و روش های خودهمبستگی فضایی شامل موران جهانی، موران محلی آنسلین، تحلیل لکه های داغ، میانگین مرکزی و بیضوی انحراف استاندارد می باشد. نتایج پژوهش بیانگر این است که تراکم صادره طبق پروانه از سال ۹۲ تا ۹۷ کاهش یافته و نحوه توزیع آن ها به صورت خوشه ای می باشد. که تراکم صادره طبق پروانه در سال های ۹۲، ۹۳، ۹۴، ۹۶ در قسمت های شمالی تهران، در سال ۹۵ در قسمت جنوبی و در سال ۹۷ در قسمت های غربی گسترش یافته اند

Keywords:

برج باغ , بلندمرتبه سازی , تحلیل فضایی , شهر تهران