آرمان سلطانزاده
هادی عزیز

با نگاهی گذرا به میدان های مختلف در گذشته، حال و هوای عمومی شهری و همچنین مقایسه تطبیقی در تار و پود عناصر تشکیل دهنده میدان ها چون راه،پیاده رو،سنگ فرش،ارتباط،فعالیت ها و بسیاری از معیارهای مشخص دیگر در زمینه های کالبدی و فضایی، م یتوان به نتایج مثبت یا منفی چون احساس غنا،نظم،تعادل،انعطاف و بسیاری عوامل مختلف دیگر دست یافت.انچه که برای میدان های جدید می توان بیان کرد،توجه کمتر شهرسازان به نقش و اهمیت فرهنگ اسلامی کشورمان عواطف و ارزش های انسانی و هنرمندانه و یا عدم بازیافت انها در طرح های اجرا شده می باشد. اغلب میادین شهری موجود در شهر ها به خصوص در بخش جدید،بیانگر این مساله است که این فضاها در تداوم منطقی با گذشته طراحی و ساخته نشده اند.بلکه به سبب رشد سریع جمعیت و وسعت شهرها و نیز گسترش استفاده از اتومبیل تغییر شکل ناگهانی پیدا کرده و عملکرد واقعی خود را از دست داده اند.به عبارت دیگرنه تنها اصول شهرسازی و معماری و طراحی شهری گذشته نادیده گرفته شده،بلکه اصول و معیارهای منطقی نیز ارائه نگردیده است.این فضاها نه تنها برای زمان حاضر،بلکه برای اینده نیز مناسب و بیگانه خواهند بود.در این تحقیق ،ضمن شناخت مشکلات وضع موجود،با دو دیدگاه با این مساله برخورد نموده ایم:برخورد اول میدان به صورت یک سیستم کامل (اجزای تشکیل دهنده آن چون کف،مبلمان،مصالح نورپردازی ،مشکلات صوتی و زیست محیطی،زیبا شناختی و غیره پرداخته ایم ) در برخورد دوم میدان را به صورت زیر سیستمی از مجموعه شهری تجزیه و تحلیل نموده ایم و بعد از شناخت و تجزیه و تحلیل مشکلات به ارائه راه حلهای پیشنهادی پرداخته ایم .

میدان،فضاهای شهری،منظرشهری