جایگاه میانجی گری کیفری و تحولات آن در قانون مجازات اسلامی ۹۲

میانجی گری از جمله روش های کم هزینه و سریع حل اختلافات و نزاع می باشد. از این روش هم می توان برای حل نزاع میان اشخاص استفاده کرد و هم در رابطه با اختلاف میان دولت ها، البته این روش در سطح بین الملل طرفداران رو به فزونی دارد و روز به روز به گسترش آن افزوده می شود. در این روش شخص سوم به عنوان میانجی جهت حل اختلاف و رسیدن به توافق کمک و وساطت می کند. این فرایند به صورت خصوصی و محرمانه و البته قانون مند صورت می گیرد. شخص میانجی باید بی طرف باشد و یسشتر تسهیل کننده می باشد تا هدایت گر و تمام این موارد بسته به مهارت و آموزش هایی که میانجی دیده دارد. میانجی گری اصولا از زمان بندی، ساختار و پویایی خاص خود برخوردار است که مذاکرات عادی از این ویژگی بی نصیب هستند. میانجی گری از مفاهیم ابداعی عدالت ترمیمی به حساب می آید. از آخرین دستاوردهای دکترین است که مورد قبول اکثر نظام های حقوقی در دنیا قرار گرفته است. هدف اصلی نظام عدالت کیفری، جبران زیان بزه دیده ئ احیای حقوق آن توسط مشارکت فعال بزه دیده ئ بزهکار از طریق مذاکره و ایجاد صلح و سازش است، از آخرین سیاست های تقنینی کشورمان بر اساس عدالت ترمیمی تنظیم شده است می توان به قانون آیین دادرسی کیفری جدید مصوب سال ۹۲ به اصلاحیه هایی اشاره کرد. تفاوت اساسی فرایند دادرسی کیفری ترمیمی با روش دادرسی کیفری سنتی را می توان در این دانست که در دادرسی کیفری سنتی یک نفر پیروز و یک نفر دیگر بازنده می شود ولی در روش دادرسی کیفری ترمیمی تلاش می شود تا بر اساس قوانین طرفیت و بر اساس مسامحه به نتیحه برسند.

Keywords:

عدالت ترمیمی , قانون آیین دادرسی کیفری , میانجی گری , صلح و سازش