محمد رضا واعظی - پژوهشکده فناوری نانو و مواد پیشرفته، پژوهشگاه مواد و انرژی، مشکین دشت، البرز، ایران
ثریا میرمحمدصادقی - پژوهشکده فناوری نانو و مواد پیشرفته، پژوهشگاه مواد و انرژی، مشکین دشت، البرز، ایران
اصغر کاظم زاده - پژوهشکده نیمه هادیها، پژوهشگاه مواد و انرژی، مشکین دشت، البرز، ایران

در این پژوهش، نانوالیاف الکتروریسی­ شده TiO۲/PVP با استفاده از دو نوع جمعکننده­ ی صفحه تخت ساکن و استوانه چرخان تهیه شدند و اثر نوع جمعکننده و غلظت پلیمر PVP در محلول سلTIP/PVP (۳، ۵ و ۷ درصد وزنی) بر ریختشناسی نانوالیاف تهیه ­شده، به کمک تصاویر SEM و تعیین میانگین قطر نانوالیاف و انحراف معیار آنها، بررسی شدند. سرعت چرخش استوانه برای همه نمونههای تهیهشده با آن ۵۰۰ دور در دقیقه بود، درحالیکه دیگر شرایط الکتروریسی اعم از ولتاژ، سرعت تزریق، فاصله نوک سوزن تا سطح جمعکننده و نوع سوزن برای هر جفت از نمونههای تهیهشده از هریک ازمحلولهای سل و دو نوع جمعکننده یکسان بود. میانگین قطر نانوالیاف TiO۲/PVP تولید­شده با استوانه چرخان و انحراف معیار آن از ۵۸ ± ۱۴۴ نانومتر (از سل حاوی ۳ درصد وزنی PVP و تحت ولتاژ ۱۰ کیلوولت) به ۷۱ ± ۱۲۲ نانومتر (از سل حاوی ۵ درصد وزنی PVP و تحت ولتاژ ۱۵ کیلوولت) کاهش نشان داد که بهمراتب کمتر از نمونههای مشابه تولید­شده با صفحه تخت ساکن بودند. با افزایش غلظت پلیمر به ۷ درصد وزنی، میانگین قطر نانوالیاف TiO۲/PVP تولید­شده با استوانه چرخان و صفحه تخت ساکن بهترتیب ۱۳۵ ± ۲۹۲ و ۱۲۲ ± ۲۵۸ نانومتر بهدست آمد. این نتایج نشان می ­دهد که با افزایش غلظت پلیمر در محلول سل TIP/PVP، باید سرعت چرخش استوانه جمعکننده را متناسب با آن افزایش داد تا بتوان نانوالیاف با قطر مورد نظرتولید کرد.

الکتروریسی, نانوالیاف TiO۲/PVP, استوانه چرخان, صفحه تخت ساکن, ریختشناسی