محدثه قاسمی

منبعشناسی زیر مجموعهی روش تحقیق است. منبعشناسی با فراهم نمودن شرائط تحقیق و پژوهش، به توسعه علوم کمک شایانی میکند و عدم وجود منبعشناسی موجب سردرگمی در دانش مورد بررسی میگردد و راه تحقیق و پژوهش را با دشواریهای فراوانی همراه میسازد. این مقاله به منبعشناسی مباحث جدید دانش تفسیر یعنی هرمنوتیک، زبان قرآن و فرهنگ زمانه میپردازد. بر اساس یافتههای نوشته، هرمنوتیک دارای بیشترین و غنیترین منابع است. پس از آن، منابع مربوط به زبان قرآن قرار دارد و کمترین منابع مربوط به فرهنگ زمانه است.

منبع شناسی, زبان قرآن, فرهنگ زمانه, هرمنوتیک