کارایی پروبیوتیک و جاذبهای سموم (آلی و معدنی) در کاهش اثرات آفلاتوکسین بر عملکرد رشد، تغییرات بیوشیمیایی سرم خون و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی
عنوان مقاله: کارایی پروبیوتیک و جاذبهای سموم (آلی و معدنی) در کاهش اثرات آفلاتوکسین بر عملکرد رشد، تغییرات بیوشیمیایی سرم خون و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی
شناسه ملی مقاله: JR_JVR-75-4_005
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JVR-75-4_005
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
فرزانه خورشیدی - دانش آموخته دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمد امیر کریمی ترشیزی - گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
حامد احمدی - گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
هما آراک - دانش آموخته دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
ناهید مژگانی - بخش بیوتکنولوژی، موسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
خلاصه مقاله:
فرزانه خورشیدی - دانش آموخته دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمد امیر کریمی ترشیزی - گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
حامد احمدی - گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
هما آراک - دانش آموخته دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
ناهید مژگانی - بخش بیوتکنولوژی، موسسه تحقیقات واکسن و سرمسازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
زمینه مطالعه: آفلاتوکسینها معمولا در شرایط ذخیره اقلام غذایی تولید میشود و پس از تشکیل، از بین بردن آنها دشوار است. رایجترین راهبرد مقابله با این سموم استفاده از جاذب میباشد. هدف: مقایسه کارایی جاذبهای سموم قارچی با پروبیوتیک از نظر کاهش اثرات آفلاتوکسین در جوجههای گوشتی. روشکار: تعداد ۲۴۰ قطعه جوجه گوشتی به مدت ۱ روزه مطالعه شدند. گروههای آزمایشی عبارت بودند از: ۱. شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین و افزودنی) ۲. شاهد مثبت (۵۰۰ میکروگرم/کیلوگرم آفلاتوکسین)، ۳. آفلاتوکسین + پروبیوتیک ۴. آفلاتوکسین+ پلیمر ۵. آفلاتوکسین+ توکسینبایندر. در طی آزمایش عملکرد تولید و در پایان آزمایش فراسنجههای بیوشیمایی و ایمنی در نمونه خون و شاخصهای مربوط به ارزیابی درشتنی بررسی شدند. نتایج: آفلاتوکسین مصرف خوراک در ۱۰ روز ابتدایی آزمایش را کاهش داد (۰۵/۰>p ). افزایش وزن بدن ۱۰-۱ روزگی تحت تاثیر آفلاتوکسین کاهش یافت و تنها در گروه توکسین بایندر به سطح گروه شاهد منفی ارتقا یافت (۰۵/۰>p ). در گروههای پروبیوتیک و توکسینبایندر افزایش وزن بدن در ۲۴-۱۱ روزگی و کل آزمایش نسبت به گروه شاهد مثبت افزایش یافت (۰۵/۰>p ). تیمارها بر ضریب تبدیل غذایی اثر نداشتند. گروه شاهد مثبت در مقایسه با شاهد منفی کاهش معنیدار در میزان پروتئینتام، آلبومین، فسفر، منیزیم و روی سرم داشت (۰۵/۰>p ). پروبیوتیک توانست اثرات زیانآور آفلاتوکسین بر آلبومین سرم را جبران نماید (۰۵/۰>p ). پلیمر توانست اثر آفلاتوکسین بر کاهش سطح اسید اوریک سرم را جبران نماید (۰۵/۰>p ). سطح منیزیم و روی سرم در گروههای دریافت کننده پروبیوتیک و پلیمر در قیاس با گروه شاهد مثبت افزایش یافت (۰۵/۰>p ). افزودنیها در مقایسه با شاهد مثبت سطح فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز را افزایش دادند (۰۵/۰>p ). افزودنیها طول درشتنی را در مقایسه با شاهد مثبت افزایش دادند (۰۱/۰>p ). گروههای دریافت کننده پروبیوتیک و یا پلیمر وزن استخوان درشتنی بالاتری نسبت به گروه شاهد مثبت داشتند (۰۱/۰>p ). بالاترین استحکام استخوان در گروه پروبیوتیک مشاهده شد که با گروههای شاهد تفاوت معنیداری داشت. کاهش پادتن علیه گلبول قرمز گوسفند توسط همه افزودنیها در برابر شاهد مثبت افزایش یافت (۰۱/۰>p ). نتیجهگیری نهایی: افزودنیها به طور نسبی برخی عوارض آفلاتوکسین را کاهش دادند، وسعت تاثیر مشاهده شده بر شاخصهای عملکردی، ایمنی، اسکلتی و بیوشیمیایی سرم به ترتیب مربوط به پروبیوتیک، پلیمر منقوش و توکسینبایندر بود.
کلمات کلیدی: آفلاتوکسین, پروبیوتیک, پلیمر منقوش, توکسین بایندر, جوجههای گوشتی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1196531/