فهیمه یعقوبی خانقاهی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه سمنان
سعیده صالحی کمرودی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی
حمیده شورزندسرخی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی طرحواره درمانی شناختی بر کاهش اضطراب و افسردگی در زنان مبتلا بهسرطان سینه انجام شد. جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه زنان با تشخیص سرطان سینه مراجعهکننده به یکی از بیمارستانهای شهر تهران که به روش در دسترس نمونه مدنظر انتخاب شدند. حجمنمونه حاضر شامل ۳۰ بیمار بود که در دو گروه ۱۵ نفری (آزمایش و کنترل) گمارده شدند. در پژوهشحاضر از پروتکل طرحوارهدرمانی یانگ و همکاران و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. براساس نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیره اثر طرحواره درمانی بر کاهش اضطراب و افسردگی معنادار بود.در نتیجه از یافته های فوق می توان دریافت که از بین بردن یا تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه موجبتغییر در باورهای فرد گردیده و در نتیجه شناخت وی نسبت به خود و شرایط پیرامونی تغییر می یابد و بهموجب آن، بیماران نگرش خوش بینانه تری نسبت به آینده خویش پیدا کرده و این عاملی برای تلاشبیشتر برای رسیدن به اهداف و خواسته های درمانی است تا بهبود وضعیت بیماران مبتلا به سرطان(مانند سرطان سینه) و افزایش سلامت روانی حاصل گردد.

طرحواره درمانی، افسردگی، اضطراب، سرطان سینه