سیما فتاحی - کارشناسی ارشد رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
زهرا فتحی رضائی - استادیار گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
سیدحجت زمانی ثانی - استادیار گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

رشد حرکتی کودک فرآیند پیچیده ای است که نتیجه ی تعامل بین ژنتیک، وراژنتیک و محیط است. فرآیند رشدکودکان در سال های اولیه زندگی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می گیرد. یکی از این عوامل ویژگی های ساختاری فضایفعالیت کودک است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین اسباب بازی های حرکتی با هماهنگی اندام فوقانی کودکانکودکان ۷ تا ۱۰ سال بود. جامعه آماری تحقیق کودکان دوره ی ابتدایی شهر تبریز بود که از میان آن ها ۸۱ نفر به صورتنمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه ی تحقیق انتخاب شدند. برای سنجش اسباب بازی های حرکتی از پرسشنامه یفراهم سازهای رشد حرکتی درشت AGMDQ-۱ و برای سنجش هماهنگی اندام فوقانی کودکان از آزمون آزمون تبحرحرکتی برونینکس- اوزرتسکی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین عامل اسباب بازی های حرکتی ظریف و هماهنگی اندامفوقانی کودکان (P=۰/۰۰۸)همبستگی مثبتی وجود دارد همچنین نتایج تحلیل واریانس رگرسیون معنی دار بودن مدلمورد نظر را تایید کرد (۳/۴۵=(۷۶ و ۴)F و P=۰/۰۱) و عامل اسباب بازی های حرکتی ظریف با قدرت بتای ۳۴ درصد توانستهماهنگی اندام فوقانی را پیش بینی کند. به همین دلیل مطالعه ی فراهم سازهای محیطی امری لازم برای بهبود ابعادمختلف رشدی در کودکان می باشد.

فراهم سازها، اسباب بازی حرکتی، هماهنگی اندام فوقانی، کودکان