محمود نادری - عضو هیات علمی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
علیرضا کبودان - گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
محمدرضا کشتکار - گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران

بتن یک ماده متخلخل می‎باشد. آب و سیالات دیگر می‎توانند به داخل منافذ آن نفوذکرده و دوام آن را تحت تاثیر قرار دهند. لذا نفوذپذیری یکی از مهمترین عوامل موثر در دوام سازه‎های بتنی می‎باشد. طرح و ساخت بتنی که ضمن تامین نمودن مقاومت فشاری مطلوب، نفوذپذیری کمتری نیز داشته باشد از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است. در این مقاله، نفوذپذیری نمونه‎های بتنی ۷ روزه حاوی پوزولان‎های مختلف با استفاده از روش محفظه استوانه‎ای مورد بررسی قرار گرفته است. از درصدهای وزنی دوده سیلیسی، زئولیت و خاکستر بادی برابر با ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد که جایگزین سیمان پرتلند تیپ ۲ شده‎اند و روش موجود در استاندارد بریتانیا (BS EN ۱۲۳۹۰-۸:۲۰۰۹) برای مقایسه نتایج به دست آمده استفاده شده است. همچنین درصد حجمی منافذ نفوذپذیر مطابق با استاندارد ASTM C۶۴۲-۰۶ اندازه‎گیری شده و از آن به عنوان معیاری برای سنجش نفوذپذیری استفاده گردیده است. با استفاده از نتایج به دست آمده از روش پیچش نیز مقاومت نمونه‎ها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش‎های نفوذپذیری نشان می‎دهد که پوزولان‎های مورد استفاده در این تحقیق باعث کاهش درصد حجمی منافذ نفوذپذیر و درنتیجه کاهش نفوذپذیری نمونه‎ها می‎شوند، در حالی که دوده سیلیسی باعث افزایش مقاومت فشاری نمونه‎ها و زئولیت و خاکستر بادی باعث کاهش در مقاومت فشاری نمونه‎ها شده‎اند. همچنین تطابق خوبی بین نتایج روش‎های محفظه استوانه‎ای و استاندارد بریتانیا مشاهده شد.

دوام, نفوذپذیری, دوده سیلیس, زئولیت, خاکستر بادی, محفظه استوانه‎ای, استاندارد بریتانیا, روش پیچش