مطالعه آزمایشگاهی اثر غلظت محلولهای سیلیکات سدیم و پتاسیم هیدروکسید و دمای ساخت بر زمان گیرش و مقاومت فشاری ملات ژئوپلیمری

ژئوپلیمرها به عنوان یک بتن بدون سیمان توجه بسیاری از محققین را در سالهای اخیر جلب کرده است. در ساخت این نوع بتنها به جای سیمان از مواد مختلفی (دارای ساختار آلومینوسیلیکاتی) مانند متاکائولن، زئولیت و... استفاده میشود. برای تشکیل ماده چسباننده از محلولهای شیمیایی جهت تکمیل فرآیند ژئوپلیمرازاسیون استفاده میشود. تهیه محلولهای شیمیایی معمولا گرمای زیادی آزاد میکند. در این تحقیق از سرباره کورههای آهنگدازی به عنوان جایگزین سیمان و از محلولهای سیلیکات سدیم و پتاسیم هیدروکسید به عنوان محلولهای شیشمایی استفاده شده است. در این تحقیق اثرات مواد شیمیایی و دمای ساخت در خواص تازه و سخت شده خمیر و ملات ژئوپلیمری ارزیابی شده است. بدین منظور ۲۰ نسبت اختلاط مختلف ساخته شد و زمان گیرش، دمای ساخت، مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته برای آنها اندازهگیری شد. نتایج نشان داد هرچه میزان مواد شیمایی بیشتر باشد زمان گیرش کمتر شده و همزمان دمای ساخت و مقاومت فشاری بیشتری در نمونه ها بدست آمده است. .همچنین در بین دو محلول سیلیکات سدیم و پتاسیم هیدروکسید، اثرات غلیظ تر کردن محلول سیلیکات سدیم در افزایش مقاومت و کاهش زمان گیرش بیشتر است. اثر این دو محلول بر دمای ساخت نیز بررسی شد و برای بررسی معنی داری رابطه بین آنها تحلیل آماری صورت گرفت. همچنین رابطه بین مدول الاستیسیته ملات های ساخته شده با مقاومت فشاری بدست آمد. عکسهای میکروسکوپ الکترونی نمونهها با بیشترین و کمترین میزان مقاومت نشان داد، بیشتر بودن مواد شیمایی و دمای ساخت موجب تشکیل بیشتر ژل ژئوپلیمر سخت شده گردیده و عرض ترکهای مشاهده شده در طرح با محلول های شیمیایی کمتر، نزدیک به ۳ برابر بیشتر است. همچنین آزمایش پرتو نگاری اشعه X برای نمونهها نشان داد شدت بازتابش در نمونه با مقاومت پایین بیشتر بوده که حاکی از کمتر از تشکیل شدن ژئوپلیمر سخت شده به دلیل کاهش غلظت مواد شیمیایی بوده است

Keywords:

ملات ژئوپلیمری , سرباره کورههای آهنگدازی , دمای ساخت , زمان گیرش , مقاومت فشاری , مدول الاستیسیته , عکس میکروسکوپ الکترونی