علی عارفی مسکونی - استادیار، دانشکده حقوق و الهیات، گروه حقوق، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران
علی تقی زاده - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده حقوق و الهیات، گروه حقوق، دانشگاه شهید باهنر کرمان، ایران

حفظ سلامت عمومی جامعه یکی از وظایف حکومت هاست و برای تحقق آن در قانون اساسی و قوانین عادی وظیفه پیش بینی شده است. حفظ سلامت عمومی نیازمند تامین امکانات بهداشتی، فراهم نمودن دسترسی به خدمات درمانی و نظارت کافی بر محصولات پزشکی و دارویی و مسایل دیگری است که لازم است دسته بندی شده و مورد شناسایی قرار گیرد. بدیهی است که این امر نیازمند توجه به راهکارهای غیرکیفری در کنار مولفه های کیفری نیز خواهد بود که یکی از مهم ترین آن ها، مسائل مربوط به پیشگیری از جرم می باشد. مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی و کاوش در منابع اسنادی و کتابخانه ای، با تاکید بر شرایط خاصی که از شیوع و همه گیری ویروس کرونا در جامعه به وجود آمده است، به بررسی موضوع پرداخته و به این نتایج دست یافته است که نهاد امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک آموزه دینی می تواند زمینه گسترش این نوع از سیاست جنایی را فراهم آورد. در کنار آن، انجام راهبردهایی چون وضع مقررات برای شرایط اضطراری خاص از قبیل برقراری قرنطینه و امثال آن، فراهم کردن نیازهای معیشتی و اقتصادی مردم و مقابله با عواملی که حس اعتماد مردم را خدشه دار می سازد، مصادیقی از راهبردهای پیشروی قوه مقننه در انتخاب یک سیاست جنایی کارآمد از منظر پیشگیری می باشد.

سیاست جنایی، پیشگیری از جرم، حفظ سلامت عمومی، همه گیری کرونا