علی تقی زاده - استادیار آمریکاشناسی، دانشگاه رازی

موضوع پژوهش حاضر ظرفیت شناسی نقد فرهنگی روایت، و هدف آن کمک به کاربرد بیشتر ادبیات روایتی به منظور استفاده از ظرفیت های آن در نقد فرهنگی است. نقد فرهنگی و مطالعات فرهنگی اهداف متعددی دارند، از جمله اینکه می خواهند پروژهای برای کاربردی کردن ادبیات روایتی در جامعه مدرن باشند، چرا که جامعه مدرن به متون ادبی علاقه چندانی ندارد. این یک چالش فرهنگی بزرگ است که پژوهشگران ادبیات و مطالعات فرهنگی در مورد آن می اندیشند و می خواهند برای رفع آن راهکارهای عملی ارائه نمایند. در چنین شرایطی، اگر روایت می خواهد به جامعه راه پیدا کند، باید ویژگی های خاصی داشته باشد. برخی از ویژگی های کلی روایت زبان نمادین، بازنمایی، و ویژگی های نشانه شناسانه است. اما این ویژگی های کلی و مولد، موجب قابلیت های فراوان دیگری هم در روایت می شوند، که آن را به فضای مناسبی برای نقد فرهنگی تبدیل می کنند. تبلور نقد فرهنگی، نقش فرهنگی نماد، توصیف مستند جامعه، تبیین توهم و ذهنیت، و مفهوم شکل از جمله مولفه هایفرهنگ ساز روایت هستند که پژوهش حاضر در تحلیل ظرفیت های نقد فرهنگی آنها را بررسی می کند. وجه مشترک همه این مولفه ها این است که به ارزش های انتقادی گفتمان ادبی می افزایند، و از طریق تبدیل ادبیات روایتی به فضای نقد و نوآوری، ظرفیت های تولید و نقد فرهنگی روایت را تقویت می کنند. بنابراین، دستاورد پژوهش حاضر این است که ظرفیتهای نقد فرهنگی روایت را تبیین می کند، و از طریق کمک به کاربرد بیشتر ادبیات روایتی، به امکانات نقد فرهنگی و مطالعات فرهنگی می افزاید.

روایت، نقد فرهنگی روایت، نقش فرهنگی نماد، تبیین توهم و ذهنیت، مفهوم شکل