علی صفرزاده - دانشجوی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان

موسیقی، از لوازم و واجبات زیبایی های بصری و شنوایی است. اندک اند سخنانی که به جان بنشینند و از این عامل مهم، یعنی موسیقی، به دور باشند. تقریبا تمام ادبیات کهن ایران گره خورده با این هنر است و قدما با آنکه شناختی فرماتیک و اصولی از آن نداشتند، به بهترین شیوه آن را به بند اختیار درمی آوردند و شگفتی ها می سرودند. نگارنده این مطالب، پس از شرح و توضیح مقصود از موسیقی در ادبیات و خصوصا شعر، به بررسی استتیک و جمالش ناسی حافظ شیرازی می پردازد. این مقاله نمایان گر نحوه کاربرد موسیقی در اشعار خواجه و پیچیدگی های اوست. هدف از نگارش، بیان اهمیت و جایگاه اموسیقی در ادبیات کهن است و برای جمع آوری این نوشته، دیوان حافظ با رویکردی موسیقیایی مطالعه شده است. در انتها نیز به بررسی زیبایی های جزئی موسیقی در شعر که همانا میتوان آن را در ردیف و قافیه خلاصه کرد، نگاهی می اندازیم. امید است موافق نظر خوانندگان قرار گیرد.

زیبایی شناسی، استتیک، موسیقی، حافظ.