مولفه های رئالیسم در داستان های علی اشرف درویشیان

خلق آثار ادبی بر پایه اصول مکتب های ادبی در ادبیات ایران، سابقه طولانی ندارد، با این حال؛ آثار زیادی از این دست نوشته و منتشر شدهاست. رئالیسم از جمله مکتب های ادبی مورد توجه در ایران است که نویسندگان زیادی آثار خود را بر پایه اصول این مکتب خلق کرده اند. ادبیات اجتماعی و سیاسی مشروطه، ذهنیت نویسندگان ایرانی را از جانب آرمان های ماورائی به سوی زندگی زمینی و انسان مدار سوق داد و با پیدایش روزنامه ها، نثر فارسی به سوی سادگی و واقعیت نگاری حرکت کرد . از نویسندگان پیرو این مکتب، علی اشرف درویشیان است. در این پژوهش با رویکردی توصیفی تحلیلی، مولفه های رئالیسم در داستان های وی جستجو و تحلیل شده اند. بررسی ها نشان می دهد که از میان این مولفه ها، موضوع داستان ها، شیوه روایت گری، شخصیت پردازی و توصیف، بیشتر به کار رفته اند و با توجه به بسامد بالای این مولفه ها میتوان گفت داستان های علی اشرف درویشیان کاملا پیرو مکتب رئالیسم هستند. در این میان موضو داستان های او عمدتا به مسائل و واقعیات موجود در منطقه کرمانشاه (دوره پهلوی) همچون؛ فقار، بیکاری، ظلم و ستم خوانین محلی، خشونت علیه زنان اشاره دارد که بیشتر آنها به شیوه روایت گری و نقالی، در قالب شخصیت های فرودست جامعه و در مناطق غرب ایران بیان شده است .

Keywords:

داستان , مکتب های ادبی , رئالیسم , علی اشرف درویشیان.