مهدی شریعتمداری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی (تهران مرکز)
منوچهر صادقیان - دانشجو دکتری مدیریت برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی (تهران مرکز)

استفاده از رایانه و فن آوری های نوین، شیوه های یاددهی و یادگیری را دگرگون ساخته. طبق مطالعات انجام شده درخصوص برنامه های توسعه کشورها، محوری بودن نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات بسیار اثر بخش می باشد. دانش فناوریاطلاعات را می توان به عنوان ابزاری قدرتمند و قوی جهت ارتقا کیفی آموزش مورد استفاده قرار داد. این در شرایطی است کهفناوری اطلاعات و ارتباطات شیوه های سنتی آموزش را دستخوش تغییرات زیادی قرار داده، و دیگر نیازی به حضور فیزیکی وآموزش چهره به چهره ندارد. در این مقاله سعی داریم به معرفی آموزش مجازی و الکترونیک، بررسی آموزش مجازی در ایراندر شرایط حضور و یروس کرونا و پس از این دوران و بیان این مسئله که آموزش مجازی نه تنها یک جایگزین به شمار نمی رودبلکه یک ضرورت انکار ناپذیر است بپردازیم. خوشبختانه در هزاره سوم توجه طراحان آموزشی، مدیران، رهبران و سیاست گذارانآموزشی به این مهم معطوف گشته و امیدواریم بتوانیم سهم کوچکی در جهت پایه ریزی و مهیا سازی بستر آموزشی و فرهنگیبه منظور حرکت به سمت مجازی شدن با عنایت به موضوع رهبری و مدیریت آموزشی که تا این لحظه در فضای مجازی مغفولمانده گام برداریم.پدیده جهانی شدن از نظر سیاستمدران و برنامه ریزان آموزشی از مهمترین مسایل روز به شمار می رود. این پدیده به صورتمعناداری با عمر کوتاه خود تغییرات بیشماری ایجاد نموده، تا اندازهای که در اقتصاد، تصمیم گیری های کلان فعالیت هایاجتماعی، فرهنگی و ... هیچ مرز جغرافیائی برای خود قائل نمی باشد، منافع جوامع بشری را در هم تنیده و علاوه بر مراوداتاقتصادی و تجاری افکار و دانش بشری را نیز بیحد و مرز نموده.سرعت توسعه اینگونه فناوری ها به اندازهای هست که گاهی برنامه ریزان آموزشی دچار انفعال و جاماندگی می شوند. اینسرعت با توجه به سرعت توسعه دانش، فنآوری و شیوه های نوین انتقال علوم به اندازهای است که قطار تحلیل، پردازش، وبرنامه ریزی را جا گذاشته و به ناچار می بایست در انتظار عواقب ناشی از این موج ایجاد شده باشیم.

آموزش مجازی، آموزش الکترونیک، کرونا و پساکرونا