(اثربخشی طرحواره درمانی مبتنی بر برنامه غنی سازی ارتباطی پذیرش و ذهنآگاهی بر علائم افسردگی و اختلال شخصیت وسواسی- جبری زوجین ۲۰ تا ۳۵ ساله ی در معرض طلاق (مورد مطالعه: زوجین مراجعه کننده به دادگاه شهر یاسوج

هدف پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی مبتنی بر برنامه غنی سازی ارتباطی پذیرش و ذهن آگاهی بر علائم افسردگی و اختلال شخصیت وسواسی- جبری زوجین ۲۰ تا ۳۵ ساله ی در معرض طلاق (مورد مطالعه: زوجین مراجعهکننده به دادگاه شهر یاسوج) بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، زوجین ۲۰ تا ۳۵ سالهی در معرض طلاق شهر یاسوج بودند. بر این اساس، از بین زوجین، تعداد ۳۲ زوج به صورت نمونه در دسترس انتخاب و از بین این تعداد، ۱۶ زوج به طور تصادفی انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی۱۶ زوج در گروه آزمایش و ۱۶ زوج در گروه کنترل قرار گرفتند. در پژوهش حاضر برای ارزیابی افسردگی، از پرسشنامه بک (۱۹۸۸) و برای ارزیابی اختلال شخصیت وسواس جبری از پرسشنامه مادزلی (۲۰۰۳) استفاده شد، سپس طرحواره درمانی مبتنی بر برنامه غنی سازی ارتباطی پذیرش و ذهنآگاهی در جلسات ۹۰ دقیقه ای و در ۱۲ جلسه برای گروه آزمایش ارائه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه ها از آزمون تحلیل کوواریانساستفاده شد. یافته ها در مرحله پس آزمون نشان داد که طرحواره درمانی مبتنی بر برنامه غنی سازی ارتباطی پذیرش و ذهنآگاهی بر کاهش افسردگی (P< ۰/۰۰۰۱)، و اختلال شخصیت وسواس جبری در زوجین متقاضی طلاق (P< ۰/۰۰۱)، موثر است. بنابراین میتوان از روش طرحواره درمانی مبتنی بر برنامه غنی سازی ارتباطی پذیرش و ذهن آگاهی به عنوان روشی مستقل و یا در کنار سایر درمانها در جهت کاهش علائم افسردگی و بهبود اختلال شخصیت وسواس جبری زوجین متقاضی طلاق استفاده نمود.

Keywords:

طرحواره درمانی , برنامه غنی سازی ارتباطی , پذیرش و ذهن آگاهی , افسردگی , اختلال شخصیت وسواسی-جبری , طلاق