مقایسه تنظیم هیجان، تاب آوری و امیدواری در بین مادران کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر و کودکان دچار نقص توجه و بیش فعالی شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تنظیم هیجان، تاب آوری و امیدواری در بین مادران کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر وکودکان دچار نقص توجه و بیش فعالی شهر شیراز بود. روش پژوهش علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی مادران کودکان کم توان ذهنی که در مدارس استثنایی مشغول به تحصیل بودند و همچنین مادران کودکان بیش فعال-نقص توجه که در مدارس ابتدایی شهر شیراز در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه، به تعداد ۴۰ نفر از بین مادران کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر و ۴۰ نفر از بین مادران کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعال به عنوان نمونه با روش نمونه گیری هدفمند بر اساس سن ۶) تا ۱۲ سال) انتخاب شدند و به پرسشنامه های راهبردهای شناختی تنظیم هیجان، تاب آوری و امیدواری پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از تحلیل واریانس انجام شد. نتایج نشان داد که تنظیم هیجان در بین مادران کودکان کم توان ذهنی و مادران کودکان بیش فعال-نقص توجه تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که تنظیم هیجان در بین مادران کودکان کم توان ذهنی کمتر از مادران کودکان بیش فعال-نقص توجه می باشد. همچنین تاب اوری در بین مادران کودکان کم توان ذهنی و مادران کودکان بیش فعال-نقص توجه تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که تاب آوری در بین مادران کودکان کم توان ذهنی کمتر از مادران کودکان بیش فعال-نقص توجه می باشد. علاوه بر این امیدواری در بین مادران کودکان کم توان ذهنی و مادران کودکان بیش فعال-نقص توجه تفاوت معناداری وجود دارد. به طوری که امیدواری در بین مادران کودکان کم توان ذهنی کمتر از مادران کودکان بیش فعال-نقص توجه می باشد.

Keywords:

تنظیم هیجان , تاب آوری , امیدواری , کم توان ذهنی , نقص توجه و بیش فعالی.