رابطه نگرش والدین نسبت به فرزندآوری با مشارکت اجتماعی و سازگاری تحصیلی فرزندان با تاکید بر قرآن و حدیث

آموزه های دینی، مشوق فرزندآوری است. قرآن کریم از فرزندان به عنوان رزق الهی(اسرا(۳۱/، رحمت الهی (ص۴۳/، انبیا(۸۴/، موهبت الهی (اعراف(۸۶/، امداد الهی (نوح(۱۰-۱۲/ و زینت زندگی دنیا (کهف(۴۶/ یادکرده است. هدف پژوهش شناخت تاثیر نگرش والدین نسبت به فرزندآوری بر مشارکت اجتماعی و سازگاری تحصیلی فرزندان است. روش پژوهش، پیمایشی با تکنیک پرسشنامه است. جامعه آماری افراد متاهل شهر بابلسر و بابل، تعداد ۳۸۴ نفر با استفاده از جدول مورگان انتخاب شده است اما تعداد نمونه به ۴۲۰ نفر افزایش داده شد. روش نمونه گیری تصادفی ساده است. یافته ها نشان میدهند: بین نگرش والدین نسبت به فرزندآوری و مشارکت اجتماعی و سازگاری تحصیلی فرزندان آنها رابطه مستقیم وجود دارد. به این صورت که هرچه نگرش والدین به فرزندآوری مثبتتر میباشد مشارکت اجتماعی و سازگاری تحصیلی فرزندان آنها بیشتر است. و هرچه نگرش والدین به فرزندآوری منفی تر میباشد مشارکت اجتماعی و سازگاری تحصیلی فرزندان آنها کمتر است. نتیجهگیری: نوع نگرش والدین نسبت به فرزندآوری یکی از عواملی است که میتواند در تربیت فرزندان و میزان مشارکت اجتماعی و سازگاری تحصیلی فرزندان موثر باشد.

Keywords:

نگرش به فرزندآوری , تربیت , مشارکت اجتماعی , سازگاری تحصیلی.