طاهره عطائی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره درمامایی،کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی قزوین
نضال آژ - استادیار،گروه مامایی دانشکده پرستاری ومامایی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
رضا ضیغمی - استادیار،گروه روانپرستاری ، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین
مریم مافی - کارشناس ارشد آمار، دانشکده پرستاری ومامایی ، دانشگاه علوم پزشکی قزوین

مقدمه: علل خطرپذیری در نوجوانان به چهار عامل شناختی، هیجانی، اجتماعی – محیطی و خانوادگی تقسیم میشود. ساختار، ترکیب، اندازه خانواده و شیوه های فرزندپروری بر توسعه تواناییهای خلاقانه، انتقال ارزشهای فرهنگی، اجتماعی و میزان خطرپذیری نوجوانان موثر هستند. ارزیابی گرایش به رفتارهای پرخطر براساس شیوه های تعامل با فرزندان در خانواده تک فرزند هدف این مطالعه می باشد.متدولوژی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی تحلیلی است، جامعه پژوهش نوجوانان تک فرزند و یکی از والدین هستند که جهت دریافت مراقبت به مراکز سلامت شهر قزوین مراجعه کردند، نمونه گیری بصورت سرشماری بود، ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان که توسط نوجوانان و شیوه فرزندپروری بامریند که توسط یکی از والدین تکمیل میشد. محل تکمیل پرسشنامه های مراکز سلامت شهر قزوین و نمونه گیری در فاصله اسفند ۹۶ لغایت شهریور ۱۳۹۷ انجام شد. ازنرم افزار spss ورژن ۲۴ برای آنالیز داده ها استفاده شد.نتایج: ۱۱۷ نوجوان ۱۹-۱۳ ساله به همراه یکی از والدین در این مطالعه شرکت کردند، اغلب مادران، خانه دار((۶۲%/۹ و پدران کارمند یا دارای شغل آزاد (۷۶%/۹) بودند. سبک فرزندپروری غالب والدین مقتدرانه (۹۳%) بود و اغلب نمونه ها (۷۸%) دارای میزان خطرپذیری کم بودند، میانگین امتیازخطرپذیری نوجوانان ۲۳/۳±۶۱/۲۹ بیشترین خطرپذیری در رفتار پرخطر رانندگی((۱۲/۸۳ بود. میزان خطرپذیری با شیوه مقتدرانه همبستگی منفی (r=-۰.۲۰ ,p=۰.۲۸) داشت ولی با شیوه آزادگذاری همبستگی مستقیم و معنا داری داشت( (r=۰.۲۰ , p= ۰.۰۲نتیجه گیری: شیوه فرزندپروری مقتدرانه در خانواده های تک فرزند یک جریان غالب بوده که توجیه کننده روابط صمیمانه و منطقی والدین و فرزندان و کاهش میزان خطرپذیری نوجوانان میباشد. لذا پیشنهاد میشود والدین بهجای کاهش اندازه خانواده، بر افزایش ارتباطات با نوجوانان خود متمرکز شوند.

خانواده تک فرزند، خطرپذیری، شیوه فرزندپروری