مقایسه گرایش به یادگیری مادام العمر دانشجویان دانشگاه تهران بر اساس سال و رشته تحصیلی

هدف مقاله مقایسه میزان گرایش به یادگیری مادام العمر برحسب سال و رشته تحصیلی دانشجویان دانشگاه تهران بود. روش پژوهش علی-مقایسه ای و جامعه آماری تمامی دانشجویان کارشناسی مشغول به تحصیل در دانشگاه تهران در نیمسال دوم تحصیلی ۹۸-۹۷ بودند که برحسب جدول مورگان به تعداد ۳۹۰ نفر به صورت طبقه ای تصادفی در نمونه انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها کتابخانه ای و میدانی بود که از پرسشنامه گرایش به یادگیری مادام العمر (شفیعی و عربانی دانا، (۱۳۹۸ استفاده شد. برای آزمودن فرضیه های پژوهش از روشهای آماری تحلیل واریانس دوعاملی، تحلیل واریانس یکطرفه، آزمون تعقیبی شفه، رگرسیون خطی و انحنایی استفاده شد. نتایج نشان داد: بین میزان گرایش به یادگیری مادامالعمر دانشجویان در سالهای تحصیلی و رشته های تحصیلی مختلف تفاوت معنیدار وجود دارد؛ که در سالهای تحصیلی روند افزایشی دارد و در بین دانشجویان رشته های علوم انسانی و علوم اجتماعی و رفتاری برتری معنیداری نسبت به دانشجویان رشته های مهندسی دارد.

Keywords:

گرایش به یادگیری مادام العمر , برنامه ریزی یادگیری , درک و هدایت یادگیری , لذت از تجربه یادگیری خودمختارانه