مقایسه انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش و عادی متوسطه اول مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان تیزهوش و عادی متوسطه اول مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه (اول) عادی و تیزهوشان در سال ۱۳۹۹ در شهر مشهد میباشند که که مبتنی بر جامعه مورد مطالعه ۴ مدرسه(دو مدرسه تیزهوشان که یکی از آنها مدرسه دخترانه و دیگری پسرانه، دو مدرسه عادی که یکی از آنها مدرسه دخترانه و دیگری پسرانه) انتخاب شدند. با توجه به اینکه مبتنی بر فرمول کوکران تعداد نمونه ۵۰۶ نفر به دست آمده بود. لذا از هر مدرسه ۱۲۷ دانش آموز انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد انگیزش پیشرفت مک اینرنی استفاده شد و داده ها با استفاده از آزمون t مستقل( (T TEST نتایج به دست آمد که این نتایج نشان می دهد انگیزه پیشرفت تحصیلی در بین دانش آموزان مدارس عادی و مدارس تیزهوشان تفاوت معناداری دارد. در واقع در هر مولفه ای از انگیزه پیشرفت تحصیلی که فردگرایی و رقابت بیشتر باشد و کمتر نیاز به کارهای گروهی بوده است مدارس تیزهوشان نمره بهتری کسب کرده اند. مثلا علاقه به تکلیف، تلاش و کوشش، نمونه بودن و رقابت جویی در بین دانش آموزان مدارس تیزهوشان بیشتر بوده است ولی در سایر مولفه ها تفاوت معناداری نداشتند.

Keywords:

انگیزه پیشرفت تحصیلی , مدارس تیزهوش , متوسطه اول , مشهد , مدارس عادی.