فرشته ندری ابیانه - استادیاردانشگاه بوعلی سینا همدان
آتناسادات خاتمی مقدم - کارشناسی ارشد دانشگاه تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تربیت دینی بر خود آگاهی انجام شده است . تربیت دینی باعث شکوفا سازی جمیع استعدادها درهمه ی جنبه های شخصیتی (جسمانی ،عاطفی ،اخلاقی ، عقلانی )است واین شکوفا سازی با موازین و ضوابط الهی میسر است.الگوی روابط انسانی در تربیت دینی روابط چهارگانه انسان با خود،خدا،هستی و انسانهای دیگراست.امروزه خودآگاهی ومدیریت خود و ارتباط با دیگران بیش از هر زمان دیگری نیازمند اندیشه در باب تاثیر تربیت دینی بر مسائل روحی و عاطفی است.درعصر مدرنیته با اندیشه پیشگامانی تجربی چون جان لاک و فرانسیس بیکن اگرچه دارای فوایدی بود ولی مهمترین پیامد آن حذف دین از عرصه تربیت بود. رشد و تحول در زمینه خود آگاهی بر اثر تربیت دینی روی میدهد و تربیت دینی گرایشات و احساسات و هیجانها را مورد توجه قرار میدهد.پاول از تاثیر مثبت دین بر خود آگاهی حمایت کرده است.اهمیت موضوع در این است که تربیت دینی اعتقادات مذهبی را تقویت کرده و باعث خود شناسی و افزایش درک و کنترل احساسات وهیجانهای درونی خود و دیگران و یافتن خود می شود. در این مقاله از روش مطالعه مروری و تحلیل آن به منظور بررسی این فرضیه استفاده شده است و ضمن پرداختن به مفاهیم تربیت دینی و خود آگاهی به رابطه ی آنها با یکدیگر نیز پرداخته میشود.

تربیت دینی ،خودآگاهی ،تربیت،دین، انسان