پیش بینی کنترل عواطف و خودکنترلی بر اساس شادکامی در معلمان شهر گچساران

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کنترل عواطف و خود کنترلی بر اساس شادکامی، در معلمان شهر گچساران صورت گرفت. این پژوهش از نوع همبستگی بوده و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری تحقیق مشتمل بر کلیه معلمان شاغل شهر گچساران در سال تحصیلی ۱۳۹۸ -۹۹ بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۳۱۵ نفر از آنها به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد شده در زمینه متغیرهای پژوهش استفاده گردید که عبارت بودند از: پرسشنامه شادکامی آکسفورد، مقیاس کنترل عواطف و پرسشنامه خودکنترلی تانجی. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش رگرسیون خطی و چندگانه به وسیله نرم افزار SPSS و ایموس انجام گردید. نتایج حاصل از رگرسیون خطی در سطح معناداریP< ۰/۰۱ نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین شادکامی با کنترل عواطف و خودکنترلی در معلمان وجود دارد. به عبارتی شادکامی می تواند کنترل عواطف و خود کنترلی را در معلمان پیش بینی کند. همچنین بررسی های حاصل از رگرسیون چندگانه نشان داد که زیر مقیاس های زیبایی شناسی، خودکارآمدی و امیدواری می توانند ۳۷ درصد از واریانس خودکنترلی را پیش بینی کنند.در مورد سایر متغیرها این رابطه معنادار نبود.

Keywords:

شادکامی , کنترل عواطف , خودکنترلی , معلمان.