نقش خودشفقت ورزی ، امید و تجارب معنوی در پیش بینی تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان سینه

امروزه سرطان به عنوان یک مشکل بزرگ سلامت عمومی به شمار می رود و تاب آوری را به عنوان یک سبک مقابله ای پایدار در مقابل آن در نظر می گیرند از طرفی امید و تجارب معنوی در کنار خودشفقت ورزی میتوانند بر تاب آوری فرد موثر باشند. بنابراین پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه تاب آوری با خودشفقت ورزی ، امید و تجارب معنوی در زنان مبتلا به سرطان سینه انجام پذیرفت. به این منظور از تمام زنانی که برای استفاده از امکانات درمانی(شیمی درمانی و رادیو تراپی) در تابستان و بهارسال ۱۳۹۹ به بیمارستان امام رضا(ع) شهر کرمانشاه مراجعه کردند،۱۳۰ نفر بهعنوان نمونه به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های خودشفقت ورزی ، امید به زندگی ، تجارب معنوی و تاب آوری بودند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گامبهگام استفاده شد. یافته ها نشان داد که خودشفقت ورزی ، امید و تجارب معنوی با تاب آوری رابطه مثبت و معنیداری دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که به ترتیب اهمیت تجارب معنوی ،خودشفقت ورزی و امید به زندگی قادر به پیشبینی ۰/۷۱ درصد از تغییرات تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان سینه بود؛ بنابراین با افزایش امید به زندگی در کنار تقویت تجارب معنوی و آموزش خودشفقت ورزی در زنان مبتلا به سرطان سینه میتوان تاب آوری آنها را افزایش داد.

Keywords:

امید , تاب آوری , تجارب معنوی , خودشفقت ورزی , زنان , سرطان سینه.