بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های حل مساله بر نشخوار ذهنی در نوجوانان پسر بی سرپرست شهر تبریز

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های حل مسئله بر نشخوار ذهنی نوجوانان پسر بی سرپرست شهر تبریز صورت گرفته است. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش، نوجوانان بی سرپرست شهر تبریز به تعداد ۸۰ نفر بودند که به عنوان نمونه اولیه ۴۰ نفر از دو مرکز شکوفه های مهرجو و مرکز نگهداری رحمت انتخاب شدند که روش انتخاب آن ها صرفا بی سرپرست بودن و در دسترس بودن آن ها بود. در نهایت ۳۰ نفر حاضر به همکاری شدند. گروه آزمایش به مدت ۶ جلسه، تحت آموزش مهارت حل مسئله قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از مقیاس پاسخ های نشخواری نولن هوکسما و مارو استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس بیانگر این بود، پس از آموزش مهارت حل مسئله نشخوار ذهنی در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافته است. لذا یافته ها نشان دادند که روش آموزش مهارت حل مسئله راهبردی کارآمد و سودمند در جهت کاهش نشخوار ذهنی درنوجوانان بی سرپرست هستند.

Keywords:

نشخوار ذهنی , مهارت حل مسئله , نوجوانان پسر