فیروزه مظاهری تهرانی - کارشناس ارشد مشاوره، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود سازگاری اجتماعی زنان سرپرست خانوار بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش را زنان سرپرست خانوار تشکیل دادند. با روش نمونه گیری در دسترس ۴۰ زن سرپرست خانوار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه سازگاری اجتماعی پیکل و ویسمن (۱۹۹۹) و برنامه طرحواره درمانی استفاده شد و نیز برای تحلیل داده ها از تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده شد. همچنین داده ها به کمک نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها: با توجه به نتایج پژوهش، طرحواره درمانی بر سازگاری اجتماعی تاثیر معنادار دارد. نتیجه گیری: طرحواره درمانی بر بهبود سازگاری اجتماعی زنان سرپرست خانوار تاثیر معنادار دارد.

طرحواره درمانی، سازگاری اجتماعی، زنان.