محسن محبی کوسه صفر - کارشناس ارشد مهندسی الکترونیک (دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب)
فرهاد رزاقیان - عضو هیئت علمی و رئیس دانشکده فنی مهندسی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب

مدارهای نورومورفیک۱، مدارهایی الهام گرفته شده از سیستم عصبی هستند که کمک شایانی در تحقق بخشیدن مدلهای نوروفیزیولوژیکی میکنند، و همچنین مولفه های سودمندی در ادراک مصنوعی سیستمهای فعال، هستند. همچنین تحقیقهایی باهدف استفاده آنها در ایمپلنتها (کاشت درون بدن)، انجام میشود. این مدارها دستگاه های محاسباتی و سنسورهای هوشمند سازمان یافتهای هستند که بسیار متفاوت از پردازنده های دیجیتال میباشند. ظرفیت ذخیره و پردازش آنها توزیع شده میباشد. آنها غیر همآهنگ (آسنکرون) هستند و از سیگنال ساعت زنی استفاده نمیکنند. اغلب، به صورت مدارهای آنالوگ هستند و به صورت زمان پیوسته عمل میکنند. این مدارها تطبیق پذیر هستند یا حتی میتوانند به جای آنکه برنامه ریزی شوند، بر اساس سطح اولیه یاد بگیرند. یکی از این مدارهای نورومورفیک، مدار آنالوگ آستروسیت۲ میباشد. که یکی از مهمترین مدارها در بخش طراحی و شبیه سازی مدارهای سیستم عصبی است. در این مقاله قصد، در بهبود عملکرد مدار آنالوگ آستروسیت بوده، تا بتوان مشخصه ها و ویژگیهای مداری آن را در بیشتر موارد بهینه نمود. کار صورت گرفته در این جا کاهش توان مصرفی مدار و همچنین کاهش ابعاد مدار مجتمع آن در زمینه ساخت نسبت به مدارهای طراحی شده قبلی می باشد. شبیه سازیها در این مقاله، در نرم افزار Hspice و با تکنولوژی استاندارد ۰.۱۸ʽm انجام گرفته و نتایج به صورت جدول و شکل موجهای خروجی ارائه گردیده است.

مدارهای نورومورفیک، مدار آستروسیت، مدار آنالوگ، نوروفیزیولوژی