ارزیابی اثر هماهنگی حفاظتی بر قابلیت اطمینان سیستم توزیع در حضور DG

در سالهای اخیر با توجه به مشکلات زیست محیطی به وجود آمده و همچنین افزایش هزینه های انتقال و توزیع، متولیان صنعت برق به دنبال راهکارهایی هستند که بتوانند تاثیرگذاری مشکلات فوق را کمینه کنند. از همین رو منابع تولید پراکنده موردتوجه قرارگرفته است. منابع تولید پراکنده میتوانند در نزدیکی بار و به کمک انرژیهای پاک به تولید برق بپردازند. تجهیزات حفاظتی نقش بسیار مهمی را در شبکه توزیع دارند زیرا که به ازای خطاهای به وجود آمده قسمتی از شبکه را که درگیر خطا می باشد از سایر شبکه جدا میکند و به بقیه سیستم این اجازه را میدهد تا به کار خود ادامه دهند، پس هماهنگی این تجهیزات به نحوی که به ازای خطای به وجود آمده خطا را به نحوی ایزوله کنند که کمترین قطعی برای بارها به وجود آید ضروری است. با انجام این هماهنگی قابلیت اطمینان سیستم افزایش پیدا میکند؛ اما زمانی که منبع تولید پراکنده به شبکه متصل میشود به دلیل تغییر سطح اتصال کوتاه تنظیمات انجام شده برای تجهیزات حفاظتی بر هم میخورد و عملکرد آنها به گونه ای خواهد شد که به ازای یک خطای مشخص بارهای که حتی در منطقه خطا وجود ندارند دچار قطعی میشوند. ازاینرو بررسی شاخص هایی از قابلیت اطمینان که این تاثیر را بر روی شبکه توزیع نشان دهند ضروری میباشد. در این مطالعه الگوریتمی برای هماهنگی تجهیزات حفاظتی موجود در یک شبکه توزیع مطرح میگرددو پس ازآن با استفاده از الگوریتم معرفی شده دیگر منبع تولید پراکنده به شبکه اضافه میگردد و شاخصهای قابلیت اطمینانی که برای این منظور معرفی میگردد محاسبه میشود و بهترین مکان نصب منبع تولید پراکنده بر اساس بهبود شاخصهای قابلیت اطمینان معرفی میگردد.

Keywords:

منبع تولید پراکنده , قابلیت اطمینان , هماهنگی تجهیزات حفاظتی