پیش بینی میزان نشت سینه کار، حین حفاری تونل مکانیزه، با استفاده از روش های عددی و تحلیلی (مطالعه موردی: دهانه ورودی تونل قطعه دوم خط ۲ مترو اصفهان)

یکی از معضلات همیشگی احداث سازه های زیرزمینی، بحث نشت آب به درون این سازه ها بوده است. نشت آب به داخل تونلبه ویژه هنگام حفاری، می تواند باعث کاهش سرعت عملیات حفاری و ناپایداری دیواره ها شود. از سویی دیگر تعبیه پمپ هایلازم جهت تخلیه آب نشت پیدا کرده به درون تونل، مستلزم دانستن میزان تقریبی از دبی ورودی به تونل است. از این رو در اینپژوهش سعی شده است تا با استفاده از مدل سازی عددی و تطبیق نتایج با مدل های تحلیلی، میزان دبی در عرض واحد دهانهورودی تونل قطعه دوم خط ۲ مترو اصفهان، تخمین زده شود. مشاهده نتایج آنالیز حساسیت نشان داد که دو پارامتر ضریبنفوذپذیری خاک و تراز سطح آب زیرزمینی، تاثیر زیادی بر میزان دبی نشت ورودی به تونل دارند. در نهایت نیز، میزان دبینشت در فصول کم آبی و پرآبی تخمین زده شد که با نتایج تحلیلی مقایسه گردید. جهت برآورد اختلاف روش های تحلیلی وعددی نیز از پارامترهای مقایسه ای NSE و RMSE استفاده شد که نتایج نشان داد مدل های لی، ۱۹۹۹ و لومباردی، ۲۰۰۲می توانند برای تخمین میزان دبی ورودی به دهانه تونل مورد استفاده قرار گیرند.

Keywords:

تونل , آب زیرزمینی , نشت , نشت سینه کار , روش عددی