حمید ابدی مرزونی
علیرضا پیروزمند

در این پژوهش ماجرای تاریخی تحول علوم انسانی پس از انقلاب اسلامی روایت شده و مواجهه منتقدانه و تحولخواهانه با علوم انسانی مدرن، در قالب سه دوره تاریخی بررسی شده است. از اعلام «انقلاب فرهنگی» تا اعلام «نهضت نرمافزاری» (۱۳۷۹-۱۳۵۹) دوره نخست درنظر گرفته شده است که با ظهور و نشاط ایدههای تحولخواهانه دینی در سالهای آغازین انقلاب شروع شد، ولی بنا به دلایلی، درنهایت، به سیطره نگرشهای پوزیتیویستی بر دانشگاهها ختم شد. در دوره دوم (۱۳۸۸-۱۳۷۹)، به تاثیرات و بازتابهای طرح گفتمان نهضت نرمافزاری ازسوی رهبر معظم انقلاب بر فضای علمی دانشگاههای کشور و نضجیافتن مجدد جریان تحول علوم انسانی در کشور اشاره شده است. در بررسی این دوره، هم به تلاشهای سلبی در «نقد فلسفه و معرفتشناسی علوم انسانی غربی» و هم به تلاشهای ایجابی برای تبیین «مبانی و مبادی علوم انسانی اسلامی» پرداخته شده است. در بررسی دوره سوم (۱۳۹۸-۱۳۸۸)، با اشاره به ریشههای تئوریک و فکری فتنه ۸۸، توضیح داده شده است که چگونه این واقعه سیاسی موجب شد «علوم انسانی غربی» بهمثابه یک «چالش استراتژیک» در اداره کشور موضوعیت یابد و وجه انضمامی، عملی و تجویزی علوم انسانی بهصورت برجستهتری موردتوجه واقع شود. پس از طرح و بررسی تجربه نهادسازی و سندنگاری مدیریت علم جمهوری اسلامی در دوره سوم، به دلالتهای برآمده از تجربه تاریخی این ادوار سهگانه پرداخته شده است. در نتیجهگیری از این دلالتها، بر ضرورت تاسیس حوزه مطالعاتی میانرشتهای و دانش جدیدی که متکفل مطالعه و پژوهش در زمینه «مدیریت تحول علوم انسانی» باشد، تاکید شده و به برخی از ماموریتها و الزامهای تاسیس این دانش جدید اشاره شده است.

History of Islamic Humanities, Management of the Transformation of Humanities, Strategic Management of Knowledge, Cultural Revolution, Software Movement., تاریخ علوم انسانی اسلامی, مدیریت تحول علوم انسانی, مدیریت راهبردی دانش, انقلاب فرهنگی, نهضت نرمافزاری.