فاروق شیخی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
نصراله احمدی فرد - استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
ناصر صمدی - دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
کاوه نعمت زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

مقدمه: در صنعت آبزی­پروری مخمرها در کنار سایر میکروارگانیزم­ها از جمله جلبکها از اهمیت زیادی دارند. مخمرها می­توانند مواد معدنی را از محیط کشت خود جذب کنند و به واسطه آن به عنوان یک انتقال دهنده برای رساندن مواد به موجودات تغذیه کننده در صنعت آبزی پروری مطرح شوند. مواد و روشها: در پژوهش حاضر تاثیر ۳ غلظت (۵/۲، ۵ و ۵/۷ گرم در لیتر) روی آلی (روی ترئونین) و روی معدنی (روی سولفات) در محیط کشت بر رشد و میزان غنی­سازی مخمر نانوایی بررسی شد. یک گروه به عنوان تیمار شاهد (هر کدام با ۳ تکرار) انتخاب شد. کشت مخمرها تحت شرایط استاندارد در محیط کشت YEPD و در ارلنهای یک لیتری انجام شد و مقدار مخمر اضافه شده در محیط­های کشت ۱۰ گرم در هر لیتر بود. نتایج: براساس نتایج بیشترین ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن ۵/۲ گرم بر لیتر روی ترئونین مشاهده شد و با افزایش مقدار روی ترئونین در محیط کشت میزان رشد افزایش یافت. ولی همچنان نسبت به تیمارهای گروه روی سولفات و شاهد به طور معناداری پایینتر بود (۰۵/۰>p). در گروه روی­سولفات بیشترین میزان ممانعت رشد مخمرها بعد از اضافه کردن ۵/۷ گرم بر لیتر روی سولفات مشاهده شد. ولی سایر تیمارها با تیمار شاهد تفاوت معناداری را نشان ندادند (۰۵/۰ p). به­طور کلی مقدار روی در مخمر در گروه ترئونین کمتر از گروه روی سولفات بود اما در گروه روی ترئونین بیشترین مقدار روی اندازه­گیری شده با جذب اتمی (۲/۲ ± ۱۵/۴۶ میلی­گرم بر گرم وزن خشک) در تیمار ۵ گرم بر لیتر مشاهده شد که به­طور معناداری بیشتر از سایر تیمارهای این گروه بود (۰۵/۰>p). بحث و نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد مخمر با هر دو شکل روی معدنی و روی آلی غنی می­شود ولی روی سولفات کمترین ممانعت رشد را در مخمر ایجاد میکند. همچنین، محتوای روی بعد از غنی­سازی در تیمارهای روی سولفات بیشتر از تیمارهای روی ترئونین بود.

روی آلی, روی معدنی, مخمر نانوایی (Saccharomyces cerevisiae), رشد و غنیسازی