کنترل زیستی گیاهچهمیری خیار توسط سویههای استرپتومایسس تولیدکننده سیدروفور و سلولاز در شرایط نامساعد (Extreme conditions)
Publish place: Biological Journal of Microorganisms، Vol: 9، Issue: 33
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 243
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BJM-9-33_001
تاریخ نمایه سازی: 19 اردیبهشت 1400
Abstract:
چکیده مقدمه: هدف پژوهش حاضر، انتخاب سویههای استرپتومایسس آنتاگونیست نسبتا اکسترموفیل از مجموعه میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران برای بهبود رشد و محافظت خیار در برابر بیمارگر Phytophthora capsici عامل ایجادکننده بیماری مرگ گیاهچه در شرایط گلخانه بود. مواد و روشها: ابتدا فعالیت آنتاگونیستی هشت سویه استرپتومایسس در برابر سه عامل بیمارگر مهم خیار شامل Pythium aphanidermatum، p . drechsleri و P. capsici در شرایط آزمایشگاه بررسی شد. سویهها از نظر ویژگیهای فیزیولوژیکی، صفتهای محرک رشد گیاهی و تولید سیدروفور و سلولاز در حضور مقادیر مختلف NaCl (صفر، ۶، ۱۰ و ۱۲ درصد) و در دماهای ۲۹، ۳۷ و ۴۲ درجه سانتیگراد بررسی شدند. سه سویه با توان مشابه برای تولید اکسین شامل IT۲۵ (متحمل به شوری)، IT۲۰ (نسبتا گرمادوست) و SS۱۴ با بیشترین درصد ممانعت از رشد P. capsici برای بررسیهای بیشتر شامل تولید SA و توانایی القای رشد گیاه و کنترل زیستی گیاهچهمیری خیار در شرایط گلخانهای انتخاب شدند. نتایج: سویهها قادر بودند سیدروفور را در دماهای بیش از ۲۹ درجه سانتیگراد تولید کنند و تولید سیدروفور در سویههای SS۱۴ و IT۲۰ افزایش یافت؛ برعکس، افزایش درصد نمک موجب کاهش تولید سیدروفور بهواسطه استرپتومایسسها شد. افزایش فعالیت آنزیم سلولاز در دماهای زیاد به سویه وابسته بود و تنها در IT۲۰ مشاهده شد؛ درحالیکه افزایش شوری تغییری در میزان فعالیت این آنزیم ایجاد نکرد. تیمار خاک با SS۱۴ و IT۲۰ موجب افزایش وزن تر و خشک اندامهای هوایی در تمام تیمارها شد. تیمار IT۲۰ مرگ گیاهچه را به میزان ۸۳ درصد نسبت به شاهد آلوده کاهش داد. بحث و نتیجهگیری: دو سویه SS۱۴ وIT۲۰ که دارای قابلیت خوبی در کنترل بیماری و افزایش رشد گیاه بودند، ویژگیهای مشترکی مانند رشد در حضور نمک ۶ درصد، تولید سیدروفور و فعالیت سلولازی در شرایط دمایی و شوری مختلف داشتند. عملکرد بهتر سویه IT۲۰ و عملکرد ضعیف سویه IT۲۵ را میتوان بهترتیب با تحملکردن و تحملنکردن دمای زیاد (۴۲ درجه سانتیگراد) و همچنین بهترتیب با افزایش فعالیت و نداشتن فعالیت سلولازی آنها در این دما مرتبط دانست.
Keywords:
Authors
سکینه عباسی
دانشجوی دکتری گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
اکرم صادقی
استادیار بخش بیوتکنولوژی میکروبی، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
ناصر صفایی
دانشیار گروه بیماریشناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :