رضا مختاری ملک آبادی - عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور تهران

شهر زیبای اصفهان ازجمله شهرهایی است که حملونقل، پارکینگ، ترافیک و پیرو آن افزایش آلایندههای زیستمحیطی را باید در زمره مهمترین مشکلات آن برشمرد. توسعه حملونقل عمومی و تجهیز زیرساختهای آن، یکی از راهکارهای کاهش مشکلات شهر اصفهان است؛ در این میان توسعه خطوط اتوبوسهای سریعالسیر به دلیل محاسن زیاد نقش چشمگیری دارد. در حال حاضر سه خط اتوبوس های سریع السیر در شهر اصفهان اجرا شده است و روزانه به تعداد بسیاری از شهروندان در این خط سرویسدهی میشود. با وجود مزایای بیشمار این سیستم برای حملونقل شهری و کاهش آلودگیهای زیستمحیطی شهر اصفهان، اگر راهاندازی این سامانه براساس معیارها و استانداردهای مناسب نباشد، به مشکلات متعددی خواهد انجامید. نوع پژوهش حاضر کاربردی، روش مطالعه اسنادی، تحلیلی، پیمایشی و نوع استخراج از دادهها، استقرایی است. ابزار گردآوری دادهها در این پژوهش، استفاده از منابع آماری، پرسشنامهای، کتابخانهای و ... است. در پژوهش حاضر از پرسشنامه استاندارد بینالمللی به صورت مقایسهای استفاده شده که موسسه جهانی حملونقل و سیاستهای توسعه تدوین در سال ۲۰۱۴ برای نخستینبار منتشر کرده است. متخصصان، کارشناسان و رانندگان اتوبوس  ۴۰ عدد از این پرسشنامهها را تکمیل کردهاند. نتایج پژوهش نشان داد وضعیت خطوط اتوبوسرانی سریعالسیر شهر اصفهان براساس استانداردهای جهانی در ردیف مدال برنز و وضعیت نامطلوب قرار میگیرد. امتیاز سامانه اصفهان حدود ۴۵ است و با توجه به اینکه براساس تقسیمبندی این موسسه خط طلایی کسب امتیاز بیش از ۸۵، خط نقرهای کسب امتیاز ۷۰-۸۴ و خط برنزی کسب امتیاز ۵۰-۶۹ را نیاز دارد، متاسفانه سامانه شهر اصفهان با کسب این امتیاز از مجموع شاخصهای مثبت و منفی، حتی در ردیف کمتر از خطوط برنز قرار میگیرد.

سامانه اتوبوسهای سریعالسیر (BRT), موسسه ITDP, حملونقل شهری, شهر اصفهان