ارزیابی سیاست مسکن مهر با توجه به شاخصهای پایداری نمونه: شهر خرمآباد

مسکن به منزله ساختاری چندبعدی، علاوه بر جنبههای فیزیکی، ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی دارد که این ابعاد، کارایی و پذیرش مسکن را شکل میدهند. برنامهریزی برای مسکن گروههای کمدرآمد، یکی از چالشهای کشورهای در حال توسعه است؛ اما در بیشتر مواقع به علت محدودیتهای مالی و فنی، مسکن فقط سقفی بالای سر قلمداد میشود. یکی از پرهزینهترین سیاستهای مسکن گروههای کمدرآمد در ایران، طرح مسکن مهر بوده است. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی سیاستهای مسکن مهر با توجه به شاخصهای پایداری (نمونه: شهر خرمآباد) است. روش پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی بوده و برای گردآوری دادهها از دو روش پیمایشی و کتابخانهای استفاده شده است. دادهها با بهرهگیری از نرمافزار SPSS و الگوهایی همچون آزمون T و نیز رگرسیون خطی و چندگانه تجزیه و تحلیل شده است. نتایج حاصل از تحلیل دادهها نشان میدهند شاخص پایداری مسکن (که ترکیبی از ابعاد چهارگانه است) در نمونه مدنظر، کمتر از میانگین است؛ در میان چهار بعد پایداری، به جز ابعاد اقتصادی، میانگین همه ابعاد کمتر از متوسط است. همچنین همه زیرشاخصهای ابعاد اجتماعی و فرهنگی کمتر از میانگین بوده و در بین ابعاد کمی و کیفی نیز، زیرشاخصهای کمی کمتر از متوسط بوده است. درنهایت نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان میدهد پایداری مسکن و زیرشاخصهای آن، تاثیر مهمی در میزان کارایی مسکن مهر داشتهاند.

Keywords:

سیاستهای مسکن , پایداری مسکن , گروههای کمدرآمد , مسکن مهر , خرمآباد