ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری مسیر رودخانه زایندهرود با استفاده از شاخص CTIS

آبوهوا و توریسم اجزای اصلی یک سیستم هستند که از راههای مختلف بر یکدیگر تاثیر میگذارند و در تعامل با یکدیگر، بحث جدید «اقلیمشناسی توریسم» را مطرح میکنند. اقلیم مناسب گردشگری نقش مهمی در انتخاب مقصد گردشگری ایفا میکند به شکلی که داشتن شرایط مطلوب اقلیمی جزو مزیتها و توانهای بالقوه برای گردشگری محسوب میشود. بهطور معمول تعدادی شاخص، عناصر اقلیمی در گردشگری را معرفی میکنند؛ شاخص CTIS یکی از جدیدترین شاخصهاست که امکان ادغام اطلاعات زیستاقلیمی برای مقاصد گردشگری را در نظر میگیرد. این شاخص، مولفههای گرمایی نظیر PET، مولفههای زیباییشناختی نظیر ابرناکی و مهآلودگی و مولفههای فیزیکی مانند سرعت باد، بارش و فشار بخارآب را در کنار هم قرار میدهد. در پژوهش حاضر، برای تهیه تقویم اقلیم آسایش استان اصفهان در دوره ۳۱ ساله ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۳، از آمار و اطلاعات هواشناسی ۵ ایستگاهی که در مسیر رودخانه زایندهرود قرار دارند، بهشکل روزانه استفاده و مقادیر شاخصهای یادشده بر اساس جدولهای مربوط به آنها محاسبه شد. پس از دستهبندی همه شاخصها در نرمافزار اکسل، برای نمایش نتایج وارد نرمافزار CTIS شدند. نتایج حاصل بهشکل دههای نشان میدهند طول دوره آسایش اقلیمی در مسیر رودخانه زایندهرود از سد تا باتلاق گاوخونی بسیار متفاوت و در هر ایستگاهی، کوتاه است و بیشترین مقادیر را عمدتا در فصلهای بهار و پاییز دارد. محدودیت عمده گردشگری مسیر رودخانه زایندهرود به تنشهای سرمایی زیاد در ماههای ژانویه، فوریه، مارس، نوامبر و دسامبر و تنشهای گرمایی زیاد در مناطق شرقی و کویری (کبوترآباد و ورزنه) در ماههای ژوئن و ژوئیه مربوط میشود.

Keywords:

اقلیم آسایش , تقویم گردشگری , رودخانه زایندهرود , شاخص CTIS , شاخص PET