تاثیرات بالقوه تغییر اقلیم در توریسم سواحل جنوبی ایران بر پایه طرح اطلاعات اقلیمی گردشگری

توریسم و تفریح، عوامل مهم اقتصادی است که بهطور مستقیم با هوا و آب و هوای مقصد خاص ارتباط دارد. آب و هوا، منبع مهمی برای گردشگری و عنصری بههمان اندازه مهم است که باید در اهداف گردشگری گنجانده شود. در این بررسی، تاثیرات بالقوه تغییر اقلیم بر پایه طرح اطلاعات اقلیمی گردشگری (CTIS) در نواحی سواحل جنوبی ایران بررسی شده است. برای این منظور، از اطلاعات اقلیمی ۲۴ایستگاه آب و هواشناسی کرانههای جنوبی ایران در دوره ۲۰۰۸-۱۹۷۹ (۳۰سال) به همراه اطلاعات مکانی و فردی استفاده شده است. با بهرهگیری از مدلهای نرمافزاریRayMan ۱.۲  و CTIS جنبههای حرارتی، فیزیکی و زیباشناختی طرح اطلاعات اقلیمی گردشگری محاسبه شده است. سپس با برازش آزمون ناپارامتریک من- کندال به سریهای زمانی پارامترهای هواشناسی طرح اطلاعات اقلیمی گردشگری، تغییرپذیری زمانی و مکانی شرایط آسایش اقلیمی بررسی شده است. نتایج این بررسی نشان داد، دورههای مطلوب گردشگری از لحاظ جنبههای حرارتی، فیزیکی و زیباشناختی در سواحل خلیج فارس ماههای مارس و نوامبر در سواحل دریای عمان ماههای ژانویه، فوریه و دسامبر است. پارامترهای جنبه حرارتی و فیزیکی از لحاظ زمانی و مکانی در محدوده مورد مطالعه نوسان دارد. روند افزایشی معنادار روزهای شرجی (جنبه فیزیکی) و تنش گرما (جنبه حرارتی) و روند کاهشی معنادار مقبولیت حرارتی (جنبه حرارتی) در کرانههای دریای عمان، سبب کاهش دوره زمانی مطلوب گردشگری در آینده میشود. در سواحل خلیج فارس، شرایط به گونهای دیگر است؛ روند افزایشی شرایط مقبولیت حرارتی در ماههای مارس و نوامبر، روند کاهشی تنش سرما و گرما (جنبه حرارتی) بههمراه روند کاهشی پارامترهای نامطلوب جنبه فیزیکی مانند شرجی، انتظار افزایش دوره زمانی مطلوب گردشگری در ماههای مارس و نوامبر است. دوره مطلوب گردشگری در سواحل خلیج فارس، از سواحل دریای عمان محدودتر است. با وجود این، تفاوت زمانی دورههای مطلوب گردشگری در سواحل دریای عمان و خلیج فارس برای برنامهریزی و مدیریت گردشگری بسیار مفید است. آگاهی از نوسانات زمانی دورههای مطلوب گردشگری در توسعه برنامههای گردشگری آینده، تاثیرگذار است.

Keywords:

تغییر اقلیم , گردشگری , گردشگری ساحلی , طرح اطلاعات اقلیمی گردشگری , ایران