تبیین رابطه بین توسعهیافتگی سرزمین با سازههای انسانی مستقر در فضای جغرافیایی با تاکید بر جغرافیای انتقادی و انسانگرا (مطالعه موردی: ایران)
Publish place: Geography and Environmental Planning، Vol: 27، Issue: 1
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 297
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GEP-27-1_011
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
Abstract:
چکیده تبیین رابطه دیالکتیک توسعه با فضای جغرافیای منشا مباحث نظری متفاوتی در علوم جغرافیا شده است. کشور ایران جامعه متنوعی از حیث انسانی و طبیعی دارد، لذا توجه به توسعه ملی با این بافت جغرافیایی موضوعی قابل تامل است. مقاله حاضر سعی در تبیین رابطه بین توسعهیافتگی سرزمینی با سازههای انسانی مستقر در فضای جغرافیایی ایران دارد. منظور از سازههای انسانی، اقوام حاضر در ایران است. بحث نظری در قالب «رویکردی انتقادی به مقوله توسعه» - با تاکید بر جغرافیای انتقادی و انسانگرا – همراه با توجه به «نظریه نوسازی» است. وضعیت توسعه یافتگی اقوام در ایران در هر سه بعد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی سوال پژوهش حاضر است. تحقیق به لحاظ هدف، بنیادی و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است و ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از روش کتابخانهایی است؛ استفاده از منابع کتابخانهایی، مقالات، اطلاعات و دادههای ثانویه مورد توجه قرار گرفته است. یافتههای تحقیق بیانگر آن است که مشارکت اقوام در قالب استانهای پیرامون جغرافیایی در انتخابات ریاست جمهوری در مقایسه با استانهای مرکزی از میزان کمتری برخوردار است؛ لکن این وضعیت در هر دوره رو به بهبودی میرود. حضور اقوام در مدیریت سیاسی کشور، در سطح هیات دولت، بیانگر آن است که به غیر از آذربایجانیها، بقیه اقوام حضور کمرنگی در مدیریت سیاسی کشور در سطح ملی دارند. وضعیت نهادهای مدنی در سطح محلی و منطقهایی از وضعیت خوبی برخوردار نیست و باید تشکلها و نهادهای مدنی در مقام مولفهایی از توسعه سیاسی مورد توجه بیشتری قرار گیرند. در زمینه توزیع امکانات رفاهی و مادی در سطح استانهای کشور و مناطق مرزی اقدامات خوبی انجام یافته است؛ لکن وضعیت توسعه مرکز- پیرامون همچنان در کشور باقی است. بودجهریزی و برنامهریزی به دلیل تک ساخت بودن نظام سیاسی ایران، بطور متمرکز برای تمامی واحدهای فروملی انجام میگیرد و این رویه برای توسعه اقتصادی کشور ضعف اساسی است. گسترش شبکه ارتباطی در کشور به شکل شعاعی است و این نوع شبکه ارتباطی، پیوند و ارتباط مناطق پیرامونی را با هم ضعیف میکند. در زمینه توسعه فرهنگی و اجتماعی، متغیرهایی چون ارزشها و هنجارهای قومی، تعامل و روابط بین قومی مورد تحلیل قرار گرفته است، یافتهها نشان میدهد، این بعد توسعه هم با وضعیت مطلوب فاصله دارد.
Keywords:
Authors
رضا الهویردی زاده
دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران*
زهرا احمدی پور
دانشیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مهدی کریمی
دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
عبدالله صفری
کارشناس ارشد جغرافیا از دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :