عباس باقی نژاد - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه

مفتون امینی، شاعری تجربهگراست که مولفههای شعر او بیانگر تمایل وی به دگردیسی و حرکت در مسیر تجربههای تازه است. این امر به تغییرات متناوب در ساختار و زبان شعر مفتون انجامیده و زمینه ظهور شاخصههایی انحصاری را در کلام وی فراهم آورده است. در این مجال، چند مولفه اصلی شعر مفتون که عمدتا برآیند رویکرد متنوع زبانی و تغییرات ساختاری در شعر او هستند، با عناوین «حرکت»، «معنی»، «ابهام»، «مشاهده» و «روایت» مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. طی تحلیلها به ترتیب، چگونگی تغییر وضعیت و جابهجایی زمانی در مسیر تکوین شعر مفتون تشریح شده؛ کیفیت توضیح و تاکید و شرح و تثبیت معنا در آن بیان گردیده؛ همچنین شگردهای پنهان-سازی معنا و ابهامآفرینی در شعر مفتون توضیح داده شده است؛ افزون بر این موارد، وصف مادی و ملموس عینیات به عنوان یکی از عناصر زیباییشناسی شعر مفتون و امکان فضاسازی با اشیا و واژهها در آن مورد بررسی قرار گرفته است. نهایتا چگونگی استفاده مفتون از شگردهای روایت، یعنی صحنه، نمایش، حرکت، شخصیتپردازی، گفتوگو و... تحلیل و تببین شده است.

مفتون امینی, ساختار, زبان, شعر