سعیده جاور - گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب ، ایران

چکیده مفهوم گروتسک که در ابتدای سده شانزدهم به نقاشیهای عتیقه مورد پسند عامه در ایتالیا محدود میشد، با ورود به موضوع بحث زیباییشناسان قرن هیجده و تداعی آن با کاریکاتور، گسترش معنایی یافت و در کنار جنبههای ترسناک و منزجرکننده به عنصرهای مضحکه و خارقالعاده گرایش پیدا کرد. ساختارگرایانی همچون «میخائیل باختین»، «فیلیپ تامسون» و «ولفگانگ کایزر» با پژوهش در حیطه گروتسک هر یک از منظری متفاوت ویژگیهای آن را برشمردند که در نهایت این سبک هنری را درصدد تشریح جهانی، بیگانه از خود دانستند که در آن قدرت جهتگیری نیست. با توجه به مولفههای موجود در رمان خوف، که در این تحقیق با روش کتابخانهای مورد بررسی قرار گرفت، مشخص شد، این اثر روایی که در حیطه فرم و محتوا پیشروست، با درآمیختن اجزای گروتسکی، روایتگر فضای هراسناکی است که برای نخستین بار در یک داستان زنانه به خدمت گرفته شده است و به اهداف عملکردی نوشتههای گروتسکگونه دست یافته است.

عناصر گروتسک, رمان, خوف, ارسطویی