داستانهای عاشقانه؛ گونه غنایی یا روایی؟
عنوان مقاله: داستانهای عاشقانه؛ گونه غنایی یا روایی؟
شناسه ملی مقاله: JR_PERLIT-70-235_002
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_PERLIT-70-235_002
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد پاشایی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
ابوالفضل رمضانی - استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
خلاصه مقاله:
محمد پاشایی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
ابوالفضل رمضانی - استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
بنای این تحقیق بر این پرسش گذاشته شده است که یک متن روایی باید چه معیارهایی داشته باشد که آن را بتوان نوع ادبی غنایی به شمار آورد. برای پاسخ به این سوال، نگارنده با روش توصیفی – تحلیلی سعی کرده است ویژگیهایی را که در داستانهای برجسته عاشقانه عامل روایی را در برابر عامل غنایی کم رنگ میکند، نشان دهد. عواملی مانند توصیف کشمکشهای عاطفی، وجوه شعری و غنایی، استفاده از زبان غنایی، حضور من راوی در متن، از مهمترین مولفههایی است که فراوانی و گسترش آن در یک متن، عنصر روایت را کم رنگ تر از عنصر غنایی جلوه میدهد. بنابراین در داستانهای عاشقانه غنایی مخاطب با صحنههایی رو به رو میشود که منشا آن عواطف و احساسات گوینده یا شخصیت داستان است. در چنین متنی کارکرد شعری (ادبی) و عاطفی متن بر کارکرد ارجاعی آن غالب است.
کلمات کلیدی: رئالیسم, داستان, محمدعلی جمالزاده, جلال آل احمد
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1199739/