احساس امنیت اجتماعی از منظر توسعه گردشگری

  افزایش شمار گردشگران موجب رونق گرفتن کسب و کار و افزایش درآمد شرکتها و موسساتی میشود که، در این عرصه فعالیت میکنند. توسعه گردشگردی به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، عامل موثری برای مقابله با فقر است و موجب افزایش درآمد قشرهای مختلف، کاهش بیکاری و رونق اقتصادی و اجتماعی میشود. هدف مقاله حاضر، شناخت میزان احساس امنیت اجتماعی و تعاملات مردم با گردشگران خارجی در سال ۸۹ است نتایج به دست آمده حاکی از آن است که؛ بین احساس امنیت اجتماعی و گردشگری رابطه مثبت و مستقیمی وجود دارد. به عبارتی هر مقدار احساس امنیت اجتماعی گردشگران افزایش یابد به همان اندازه تمایل آنان به اقامت در ایران و حتی سفرهای مجدد، بیشتر است. مقایسه احساس امنیت اجتماعی از منظر گردشگران خارجی برای سفر به ایران حاکی از آن است که؛ گردشگران افریقایی بیشترین احساس امنیت و گردشگران اروپایی کمترین احساس امنیت را داشتهاند. نتیجه آزمون خی دو ( chi-square=۱۴/۵۵۷ )، در سطح معنی داری (۰۶۸/۰) نشان میدهد که تفاوت معنیدار در خصوص احساس امنیت اجتماعی در بین کلیه گردشگران خارجی وجود ندارد. این عدم تفاوت، مابین متغیرهای زمینهای مانند، سن، جنس و تحصیلات نیز مشاهده شده است. همچنین ضریب رگرسیون احساس امنیت اجتماعی، حاکی از آن است که، به ازای یک واحد افزایش در احساس امنیت، ۵۶۹/۰ واحد در تمایل به سفر مجدد گردشگران به ایران افزایش وجود دارد.

Keywords:

احساس امنیت اجتماعی , گردشگری (توریسم) , توسعه گردشگری , توسعه اجتماعی