اصغر باباسالار - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران

معانی و کاربردهای مختلف «را» در کتب و مقالات دستوری، محل بحثها و مناقشات گوناگونی بوده است. گروهی از دستورنویسان آن را حرف نشانه و نقشنما شمردهاند و برخی آن را حرف اضافه دانستهاند. در کتب سنتی دستور نیز معانی چندی برای «را» ذکر کردهاند؛ از جمله اختصاص، استعانت، تعلیل، توضیح، موافقت، مطابقت. در این مقاله، هفت نوع کاربرد مختلف «را» بازشناخته شده است: «را» به عنوان نشانه مفعول صریح و غیرصریح؛ «را» به عنوان نشانه حرف اضافه؛ «را» به عنوان نشانه کسره اضافه؛ «را»ی فک و فصل اضافه؛ «را»ی زاید و تاکید؛ «را» با نهاد؛ «را» با افعال مجهول. در مقاله درباره هر یک از این کاربردها، آرا و دیدگاههای دستورنویسان مختلف مرور شده و با ارجاع به برخی متون زبان و ادب فارسی، شواهد جدید و نکات تازهای امکان عرضه یافته است.    

«را», حرف اضافه, فک و فصل اضافه, حرف زاید, مضافالیه